Kötülüğün İşlevi

 

           Bazen, davranışları dost ve yüzü ışıklı olmayan, sevgisiz insanlarla bir arada olmak zorunda kalır ve derin bir huzursuzluk duyarız. Sert bakışları ve acıtan sözleriyle bu insanların yanlarında zaman adeta geçmek bilmez. Hele böylesi bir insan, bizim sürekli karşılaşmak durumun­da olduğumuz bir iş arkadaşımız veya akrabamızsa, her an sabrımız sınanır… Bir şeyler durmaksızın incinir içimizde ve yaşam sevincimiz azalır.

 

           Geçenlerde ben de böyle bir deneyimin anaforuna kapılmışken, aklıma yıllar önce dinlediğim, ünlü mistik Gurdjief'in bir anısı geldi. Kötü davranışların da bir işlevi olduğunu anlatan bu anıyı paylaşmanın, hepimizin bir şekilde karşılaştığımız böylesi zor insanların yanında, yüreklerimizi daha serin ve geniş tutmamıza yardımcı olacağı kanısındayım.

 

           Gurdjief'in Fransa'da başında bulunduğu spiritüel öğreti grubun­daki katılımcılardan yaşlı bir adam, çok zor bir kişiliğe sahiptir. Huzursuz, dağınık, grupta hiçbir sorumlu­luk üstlenmeyen ve herkesle kavga eden bu adamın, spiritüel bir grupta ne aradığını çoğu katılımcı anlamakta zor­lanır. Bir zaman sonra yaşlı adam çok büyük bir tartışma çıkarıp gruptan ayrılır. Gurdjief, adamı git­memesi konusunda ikna etmek için, her yolu dener. Fakat yaşlı adam gitmekte kararlıdır. Sonunda Gurdjief, adama, kaldığı takdirde her ay çok yüksek bir ödeme yapacağını söyler. Bunun üzerine adam geri dönmeye karar verir. Fakat gruptaki diğer katılımcılar bu duruma çok kızarlar. Kendileri, toplulukta her işi hiçbir ücret almadan büyük bir şevkle ve gönüllülük usulüyle yaparken, herkese yaşamı zindan eden bu adama yüklü bir ücret ödenmesine çok içerlerler. Grubun büyük bir huzursuzluk yaşadığını gören Gurdjief, onları bir araya toplar ve şikâyet­lerini dinler. Sonunda ise gülerek, bu adam ekmeği kabartan maya gibidir. O olmadan, spiritüel yolculuğunuz­da öfkeyi, huzursu­zluğu yenmek için ihtiyacınız olan sabır ve şefkati öğrenemezsiniz. Beni bir manevi önder ve öğretmen olarak gördüğünüz sürece, sizi bu öğretilerden mahrum etmeye hakkım olmadığını düşünüyorum. Onu burada tutmak için gös­terdiğim çabanın nedeni bundan ibaret­tir,' der.

 

           Acaba bizler de, zor insanlarla yaşadığımız her deneyimin, kâmil insan olma yolunda birer kilometre taşı olduğunu görme becerisini gösterebilir miyiz?

 

Doç.Dr.Şafak Nakajima 

 

25.11.2007