HAFTANIN KONUSU
Doğruları çarpıtan sahip olma duygumuzdur
İnsanın yaratılışında, özünde var olan duygularla, sonradan edinilmiş duyguları ayırt etmek gerekiyor. Sahip olma, sahip olduğu şeyi kaybetme, bundan dolayı korkma, üzülme, isyan etme sonradan edinilmiş duygulardır. Bu duygular diğer yanlış duyguları yaratır: öfke, kıskançlık, hırs! Bunlarda diğer alt dallara ayrılır: kin, nefret, intikam! Ve bu duyguların yarattığı iklimde ikilik, kurnazlık, yalan söyleme, egosal sevgi!
Sahip olma duygusu, özden sevgiden kaynaklanan gücü ortadan kaldırıyor, yerine sahip olmanın gücü geçiyor. Gerçekte kendi özüne sahip çıkmaktan başka hiçbir şeyin sahibi olmayan ve olmayacak olan insan, gücü sahip olmada arayınca bir anlamda hem şirke düşüyor, hem gerçek gücünü kaybediyor. Ama farkında değil. Gücün sahibi O'dur. Gerçek kendimize döndüğümüz kadar, yaklaştığımız kadar O'na yaklaşır ve O'nun izin verdiği gücü, bizden beklenen görev için kullanırız. Bu o gücü yaşamaktır aynı zamanda!
Kuşkusuz şu anda güçlü olmak adına dört elle sahiplendiğimiz şeyleri hemen bırakmamız beklenmiyor. Ne var ki sahiplendiğimiz her şey bizi doğruluktan iyilikten, görevden, hizmetten kısaca hayırdan uzak tutuyor. Bunu görmemiz, anlamamız ve sahiplenme duygusundan vazgeçmemiz bir üst bilince geçmemizle mümkün. Bütün Ruhsal Eğitimlerin temeli önce "sahip olma" duygusundan, "sahip olma" da bir güç var zannetmekten vazgeçmeye dayalıdır.
İnsan, bir bilgide Bütün'ün bir hücresi olarak tarif edilmişti. Bütün için veya bedenimiz için çalışan bir hücre, kendi ihtiyaçları için ayrıca çalışmaz. Hücrenin hayatiyeti ve sağlığı için, görevi için ihtiyacı olan her şey kılcal damarlar yoluyla ona taşınır. Bağışıklık sistemi ona zarar verebilecek şeyleri hemen yok eder. İç içe, birbirine tam olarak bağlı ve uyum içinde pek çok sistem hücrenin ihtiyacı için her şeyi sağlar. Gerçekte dünya yaşamında da aynı yasa var ama biz sahiplenme duygusunun getirdiği sayısız yanlışlıklar için o yasayı kendimiz için işletemiyoruz.
12.8.2018 Güney Haştemoğlu *ruhsalboyut.com*