HAFTANIN SORUSU
OKUYUCU YAZILARI

"İnsanın bütünlüğünü ve dengesini sağlayabilmesi için kalp gözü, gönül gözü, akıl gözü, ruh gözü, hepsi bir tek şey görmelidir artık." * ifadesini nasıl açabiliriz? 

(*Soruya kaynak olan göksel metin aşağıdadır :

Kalp gözü, gönül gözü, akıl gözü, ruh gözü hepsi bir tek şey görmelidir artık. Bir tek şey dostlar. Her biri farklı bir yöne bakarsa; kimi açık kimi kapalı olursa, sizler kendi bütünlüğünüz içinde parça parça olmaya devam edersiniz. Hani benliğiniz de bütünlüğünü kaybetmiştir, bir ondan bakar, bir diğerinden denge yoktur. Enerjiler çarpışır birbiriyle. Kiminde biri kazanır kiminde diğeri. Ve siz bütünlükten yoksun ne yapacağını bilmez halde çarpılır durursunuz bir o yana bir bu yana. Dengeyi sağlayınız. Dengeyi sağlayınız ki O’na gidişiniz sağlam adımlarla olsun. Siz bastığınız yer üzerinde yuvarlanır durursunuz, hayrınız olmaz ne kendinize ne de başka birine. Denge şarttır. Denge mükemmelliğe giden ilk adımın dayandığı büyük dayanaktır. Bunu böyle biliniz. Bu gün insanlığa yapılmasına çalışılan var olan dengeyi de alt-üst etmek üzerinedir tüm olumsuz zihinlerce. Oysaki bizler sizi dengeye, sizi bir bakışa davet edenleriz. Hayrınıza olan budur. Dimdik ayakta kalabilmek sallanıp yuvarlanmadan. 5.11.2009

http://www.ayseli.org/index.php?progress=getFormData&formId=9&fieldId=46&recId=168  )

         İnsan somut bir varlık olmasına rağmen birçok fonksiyon ve özelliklere sahiptir. O Varoluşunda bir bedende bin kişiliğe sahip bir varlık olarak evrim merdivenlerini tırmanarak bugünlere kadar gelmiştir. Onun hayatlar boyunca muradı ve istikameti aynı zamanda bağrında barındırdığı bin kişiliği bir kişilikte toplayarak, bir bütünde bütün olmaktır. Zaman kendini bütünlemiş, bütünlemekte ve bütünleme yolunda olan insanların bir arada bir mahşeri yaşadıkları zamandır. Hakiki insan, kâmil insan, aydın insan, veli insan ancak o yüce hasletleri kendinde bütünlemiş insandır.

Artık zamanımızın insanı, insanlık tarlasının olgunlaşması gereken veya olgunlaşmış buğday taneleri gibidir. Onun buğday tanesi gibi olgunlaştığının alameti ise bir bütünde bütün olmasıdır. Bu dilde kolay fiiliyatta asırları içine alan bir süreçtir. İlk önceliği imandır. Öyle bir imandır ki, Sadıklar Planında ifade edildiği gibi  “İman, önünde engeller olduğu halde, öbür tarafı bu tarafmış gibi bilmektir. İman, bildiğini bilebileceğini, bildiğinden ayrı bilmemektir. İman, bilgisine, bilebileceği bilgisine yeni bilgiler katmak için, bilmediğini bilmektir. İman, hem ben, hem sen, kalkar hep bir oluşumuzdur. ”Çünkü evrim yolu çok uzun, hayatlar boyu sürse de, kalp gözü, gönül gözü, akıl gözü ve ruh gözünün bir şahsiyette bütünleşmesi, bir bütünde bütün olması için gereken takat, enerji, sabır, huzur ve moral ancak ifade edilen böylesine bir iman ile olur.

       Kendinde bütünlenmemiş olan insanda kişilikler, duruma göre kendini gösterir. Bazen bu kişilikler anlık değiştiği gibi, bazen günlük, bazen de uzun zamanları alabilir. Bu durumda bir zaman için öfke kişiliğinde olan insan, bir zaman sonra kıskançlık kişiliğinde veya masumiyet kişiliğinde olabilir vs… Ancak hiçbir şeyin arkasına sığınmadan, kendinde haklılık yaratmadan bunların eksiklik ve noksanlık olduğunu, telafi edilmesi gerektiğinin bilincinde olmak ve mücadelesini vermek sonucunda ortaya çıkan yüksek hasletler ile kişilikte bütünleşmek muhakkak kurtuluş için hedef olmalıdır.

Orhan Yarat – 30.11.2009 *ruhsalboyut.com*

O’na giden birçok yol vardır. Bizim kendimizi dengeye sokup, O’nda olabilmemiz için, O’na ulaşmamız gerekenin hangi yol olduğunu bilmemiz gerekir.

         Etrafımızda bizleri yanlışa, karmaşaya sürükleyen, enerjimizi dağıtan, bizi bir olmaktan uzak tutan birçok sebep var. Eğer başarı istiyorsak, ilk önce kendi içimizde bir olabilmeliyiz. İnsanların yapabildiklerine değil, kendi yapabildiklerimizle dünyaya ve dolayısı ile kâinat için yapabileceklerimizin neler olduğunu, yeteneklerimiz ve bilincimiz üzerinden düşünmeliyiz. İçimizde bir ses bize doğruyu bulmamız yönünde hareket etmemizi söylemekte, işte dengeye gelebilmemiz, bir olup, bir yerden bakıp bütünü görebilmemiz, bu doğru sesin işitimini sürekli kılmayla olacaktır. Yapacağımız her iş yüce amaca hizmet etmelidir, bu da hizmet bilinciyle olacaktır. Her ne yapıyorsak yapalım, yapmış olduğumuz konu üzerindeki bakış açımız, yüce amaca olan hizmet bütünlüğüyle alakalı olmalıdır. Yaptığımız işlerden kendimize bir pay çıkarmak gerekirse de bu pay, sadece yaptığımız hizmetin huşusunu duymak şeklinde olabilmelidir.

Bizler maalesef etrafımızda yaratmış olduğumuz oyuncakların cazibesi içinde dağınık bir vaziyette durmaktayız. Bizden istenen; kalp gözü, gönül gözü, akıl gözü, ruh gözünün varoluş amacımıza, bütünün varoluşuna olan hizmetteki yerimize odaklanılmasıdır.                  

Tarık Öztürk – 3.12.2009 *ruhsalboyut.com*

Bu söz dünya sınavının ne kadar ağır olduğunu, ancak bu ağır sınavı verebilecek donanıma da sahip bulunduğunu gösteriyor. İki kutuplu bir dünya yaşamı var. Birinci kutup insanın çok çeşitli dünyasal istekler içindeki biyolojik ve psikolojik yapısı ve bu yapıdan etkilenmiş, dolayısıyla Büyük Gerçekten sapmış zihniyetidir. Akıl çok kere bu biyolojik ve psikolojik yapının baskısıyla o kutuptan yana oluyor. Diğer kutup insanın gerçek varlığı ve insan gerçek varlığının acı veren eleştirileriyle mutsuz. Yaşam kah o kutuptan, kah bu kutuptan etkilenerek uçup gidiyor, insan. bir şeyler kazansa da az sonra kaybediyor, borçlanıyor, bilançosu devamlı zarar gösteriyor.

Gerçek varlığının sesini duymaktan vazgeçmek, kalp gözünü, gönül gözünü, ruh gözünü kapatarak mutlu olmak mümkün değil. Çünkü Sistem’in merhameti, sevgisi, koruyuculuğu, sonsuz bir karanlık içinde yok olup gitmemize razı olmuyor; bizim hayrımıza olarak kalp gözü ufaktan da olsa bir takım ışıkları almaya devam ediyor.

Akıl gözü, bir anlamda dünya gözü; bu gözün kapalı oluşu dünya yaşamımızı, dünya zamanımızı kaybetmemize neden olur. “Kendi zamanlarına uyamayanlar, bizim zamanımıza hiç uyamazlar” denilmiştir.

Akıl şuurun yükselmesinde birinci derecede rol sahibidir, bir şartla ki kalp gözüyle, ruh gözüyle, gönül gözüyle aynı şeyi görebilirse. Ruh, tecrübe, akıl döngüsünde akıl gönülle aynı şeyi görebiliyorsa her yaşanılan olaydan sonra ruh şuurda yükselecektir. Çünkü tek bir doğrultu ortaya çıkmıştır. Tercihte hata önce en aza inmiş, sonra da ortadan kalmıştır. Dünya zamanı ile Sistemin bizi beklediği zaman tek olmuştur. Elbette bu teklik aynı zamanda bizim bütünlüğümüzdür,  fizik ve fizik ötesi boyuttaki dengemizdir.

Aksi durumda, iki ayrı kutbun enerjileri çarpışırken bizi yerden yere vurur ve biz nedenini anlamazsak böylece sürer gider.

Güney Haştemoğlu – 4.12.2009 *ruhsalboyut.com*

Tüm gözlerin bir şeyi görmesi, insanda sabit bir merkezi gerektirir ve bir noktaya odaklanmayı sağlar. Odaklanma enerjilerin dağılmasını önler ve onları büyük bir güce çevirir. Bir tek şeyi gören insan tüm varlığıyla ona yönelir. Farklı istekleriyle birçok yöne çekilip dağılmaz.  Sabit bir merkez, dengeyi sağlar. Kişinin varoluştaki doğru yerini bularak sisteme bağlanması ve onunla bütünlenmesi anlamına gelir. Sistem, hiyerarşik bir yapıdır ve o yapıdaki tüm birimler aynı şeyi ister, aynı amaç için varolurlar, tüm güçlerini sadece onun için kullanırlar.

“Aklım şöyle yap diyor, içim razı gelmiyor”, “gönlüm öyle istiyor ama irademi kullanamıyorum”, “doğru bulmuyorum fakat kendime engel olamıyorum” gibi çelişkileri artık kaldırmamız gerekiyor. Zaman güçlü olmamızı gerektiriyor ve dünyanın içine girmekte olduğu zor bir süreci ancak o güç ile atlatabileceğiz.

İç bütünlüğümüzü sağlamak, çok üst bir görüşe sahip olmak anlamına gelmiyor. Kazanımlarla seviye kazandıkça daha iyi bir görüşe sahip oluruz. Kalbin gördüğünden akıl şüpheye düşmeyecek, aklın gösterdiği yöne gönül uyacak, ruh seçimini aklın düşünebildiği en doğruya göre yapacak, beden ruhun seçimine göre hareket ederek ataletten kurtulacak... İnsan, düşüncesiyle ulaşabildiği en güzel hale uygun davranışa geçebiliyorsa bütünleşir, o düşünce seviyesinin en iyi örneği olur. Böylece O’na giden yolda bir adım daha atabilmeye aday olur.     

Altan Gürol - 6.12.2009 *ruhsalboyut.com*