BİLMEK ve GÖRMEK

           İnsan olarak görevimiz öğrenmektir. Bu iyi ya da kötüyü olabilir. Gerçekte hiçbir şeyin önemi yoktur. Bilge hareket ederek yaşar, hareket etmeyi düşünerek değil, ya da hareketi sona erince ne düşüneceğini düşünerek değil. Bilge, yürekli yolu seçer ve onu izler; sonra bakar, sevinir ve güler; sonra da görür ve bilir. Buradaki yaşamının yakında sona ereceğini bilir.

           Görebildiği için de bilir ki, hiçbir şey bir diğerinden daha önemli değildir. Yani bilgenin şerefi,gururu, ailesi, adı, ülkesi yoktur. Sadece yaşanacak hayatı vardır.

           İnsan olarak görevimiz öğrenmektir ve insan bilgiye, savaşa gider gibi gider. İnsan bilgiye ya da savaşa korkuyla, saygıyla, nereye gittiğini bilerek ve kendine tam güvenerek gider. Bilge olmak için insan savaşçı olmalı, sızıldanan bir çocuk değil. Çaba göstermeli, caymadan, yakınmadan, çekinmeden, ta ki görebilsin; ancak o zaman hiçbir şeyin önemi olmadığını anlar.

           Yalnız savaşçı olan, yaşamın üstesinden gelebilir... Savaşçı beklediğini ve neyi beklediğini bilir. Beklerken de hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Onun için de eline geçen en küçük şey ona fazla gelir. Yemek isterse bir yolunu bulur, çünkü aç değildir. Bedenini bir şey acıtırsa onu durdurmanın da bir yolunu bulur, çünkü acı çekmez. Acıkmak ya da acı çekmek, insanın kendini bıraktığını ve artık bir savaşçı olmadığını gösterir; ve o zaman da açlık ve acısının gücü onu mahveder.

Carlos Casteneda
(A Separate Reality'den)

(Güncelleme: 12/09/2006)