DVD
Türü : Dram
Yönetmen : Gabriele Muccino More
Senaryo : Grant Nieporte
Oyuncular : Will Smith, Rosario Dawson, Woody Harrelson, Michael Ealy
Yapım : 2008/ABD
Süresi : 123 dakika
Resmi Sitesi: http://www.sevenpounds.com
Filmin konusu vicdan azabı çeken bir adamın kusurunun kefaretini ödemek için seçtiği yolun öyküsü. Çok inandırıcı olduğu da söylenemez. Neyse ki herkes benzer yanlışlarının bedelini ödemek için böyle bir yol seçmiyor. İnandırıcı olmamakla birlikte film başından sonuna merak ve hayretle izleniyor. Her zaman komedi ve aksiyon filmlerinde izlemeye alıştığımız Will Smith oyunuyla filmi daha da izlenir kılıyor.
İzlemek isteyenlerin keyfini kaçırmamak için öykü hakkında daha fazla ipucu vermek istemiyoruz. Ancak çok inandırıcı olmadığını belirttikten sonra neden bu filmden söz ettik? Çünkü yaşamımızda bu kadar abartılı kefaret öyküleri çok azsa da hepimiz zaman zaman üzüntü duyduğumuz, hatta bizi depresyona kadar götüren vicdan azapları içinde bırakan yanlışlar yapmışızdır. Burada önemli olan vicdanen rahatlamak için nasıl bir çözüm bulduğumuzdur. Unutmaya çalışarak mı, kendimizi bir biçimde haklı çıkarıp başkalarını suçlayarak mı, mağdur ettiğimiz insanlara para vererek mi? Kısaca en kolay yoldan bu azaptan kurtulmaya mı çalışıyoruz, yoksa istemeyerek de olsa yanlış, ihmalkâr tutumumuz nedenile verdiğimiz zarar bilincimizde bir aydınlanma yaratıyor ve bu olay yaşamımızı daha yüksek bir seviyeye taşıyor mu? Sadece zarar verdiğimiz kişiye karşı değil tüm insanlara, tüm varlıklara karşı ve her türlü davranışımızda bir değişim yaratıyor mu?
Öykünün kahramanı “Ben” iyi ama çocuksu bir realiteyi temsil ediyor. Yaptığı iş her “babayiğidin” yapabileceği bir iş değil. Zaten doğru bir çözüm de değil. Doğru çözüm kendimizdeki yanlışları değiştirmektir. Bu ise daha yüksek bir bilinci ve bir anlamda daha büyük bir “babayiğitliği” gerektiriyor.
Filmi lütfen izleyin ve düşündüklerinizi bize de yazın. Büyük bir olasılıkla siz bizden daha iyi, daha doğru bir yorum yapacaksınız.
Güney Haştemoğlu - 10.7.2011 *ruhsalboyut.com*
Filmin kahramanı dikkatsiz ve yanlış bir davranışı yüzünden, çevresindekileri büyük kayıplara uğratıyor. Ve tabii kendi de ruhen, zihnen zedelenip bunalım içine giriyor. Bu yüzden yanlış ve korkunç bir telafi yöntemi uyguluyor. Ve böylece vicdan azabından, kendini cezalandırarak kurtarmak için anormal davranışlara giriyor. Macera ve heyecan yüklü, pek de inandırıcı olmayan, sürprizlerle dolu bir oyun. Ben’in onca iyi niyetine rağmen sonuç böyle olmamalıydı. Tam tersine acılarının onu bunalım yerine, ruhsal bir aydınlanmaya götürüp, çektiklerinin ödülünü alarak, insanlara o şekilde yardım edebilmeliydi.
Nevin İnam - 11.7.2011 *ruhsalboyut.com*
"Yedi yaşam" filminde, 7 kişinin ölümü ile sonuçlanan kazaya sebebiyet vermiş bir adamın vicdan azabı konu edilmişti. Kahramanımızın kendini affedebilmek için izlediği yöntem ise bir hayli ilginçti; kendince sınava tabi tuttuğu ve "iyi insan" olduğuna karar verdiği 7 kişiye organlarını bağışlıyordu. Filmde kahramanın kendini bir türlü affedememesi bence asıl konuydu.
İnsan yaradılışı gereği yaşadığı sürece hata yapar. Küçük bir dikkatsizlikle çok büyük hatalara sebep olabiliriz. Ya da düşüncesizce söylenen bir sözle karşımızdakinde büyük yıkımlara, acılara neden olabiliriz. Ruhsal bir yol ya da öğreti, bize bu hataları en aza indirgememizde yardımcı olur. Erdemli insan hatasını farkeder, düzeltir ve bir daha tekrarlamaz.
Affedici olmanın ikinci ya da üçüncü kişilere olduğu kadar, kendimize karşı da yükümlülüğünde olduğumuzu anlatması açısından faydalı bir filmdi "Yedi Yaşam". Kendini affedemeyen kişi ne kadar iyi niyetle davransa da hata yapmaya meyillidir. Yaralı bir insan, mantık süzgecini doğru bir şekilde kullanmakta zorlanır. Etrafındakilere faydalı olmak, kendine de zarar vermemek şartı ile bir erdemdir.
Şehnaz Çalışkan Demir – 13.7.2011 *ruhsalboyut.com*
Film, yaptığı çok basit bir hata sonucu çok sevdiği eşi dahil toplam yedi kişinin ölümüne sebep olan bir adamın yaşadığı vicdan azabı sonrası, hayatından vazgeçmesi ve serveti ile organlarını gerçekten hak eden başka yedi kişiye bağışlamasını anlatıyor.
Bence filmin izleyiciye verdiği iki önemli mesajı vardı. Birincisi; bizler asla bireysel varlıklar değiliz. Birimizin hatası pek çoğumuzun hayatını olumsuz yönde etkileyebiliyor, keza birimizin güzel bir hareketi ise yine pek çok insanın hayatına olumlu yönde katkıda bulunabiliyor. Filmin ikinci mesajında ise geçmişte yaptığımız hatalarımız ve kendimizi bir türlü bağışlayamamız sebebi ile sürekli olarak vicdan azabı içerisinde kıvranmamızı ve yaşama amacımızı, isteğimizi kaybetmemize kadar gidebilecek bir süreç anlatılıyor.
İnsanoğlu kusurlu bir varlık olarak yeryüzünde bulunur. Hayatımızda pek çok hatalar yapıp, birçok tecrübeler ediniriz. Önemli olan yaptığımız hataları tekrarlamamızdır. Yaptığımız hata ne olursa olsun her zaman “O” na bir yerden mutlaka dönüş yolumuz vardır. Sürekli olarak yaptığımız hata için üzülmek aslında o hatayı bir kere değil, defalarca kere yapmamız demektir. Suçumuz her ne olursa olsun hiçbirimiz kendi canımızı alma hakkına sahip değiliz. Filmin sonu gerçekten çok olumsuzdu ve yanlış mesajlar içeriyordu. Filmin baş karakteri bir kahramanmış gibi intihar ediyor ve diğer karakterlerin hayatlarını tümüyle değiştiriyordu. Oysaki bunu gerçek bir hayat olarak düşünürsek, bu karakterin intihar etme hakkı yoktu. Dolayısı ile diğer karakterlerinde çektikleri sıkıntı ile bambaşka sınavları vardı. Ancak bu kişi beklenmedik davranışı ile çevresindeki tüm karakterlerin planlanan yaşantısını değiştirip, başından çok büyük bir işe kalkışmış oldu. Halbuki diğer karakterlerin belki de mevcut durumlarından öğrenecekleri çok fazla tecrübe vardı.
Tabii ki çok olumsuz bir film gibi de geçiştirmek istemem. Çevremizde yardıma muhtaç pek çok insan bulunmakta. Baş karakterin bu insanları araştırması ve onları bulması, onların hayatlarına olumlu katkılarda bulunması çok güzel bir şey ve hepimizin de gerçek hayatta uygulaması gereken bir davranış. Karakterin doğru davranışı ise hatasını kabullenip bununla yaşaması ve hayatının amacını insanlara yardım olarak belirlemesi olabilirdi. O sadece yedi kişinin hayatını etkilemeyi tercih etti, istese ömrü boyunca binlerce kişinin hayatını etkileyebilirdi.
Turgut Özbek - 14.7.2011 *ruhsalboyut.com*
Yaptığı hatadan dolayı kendini sorumlu tutan ve bunun bedelini hayatıyla ödemek için yaptığı planı uygulamaya koyan bir adamın öyküsü. Yaptığı hatanın bedelini çok cesurca ödemeye karar veren Ben, seçtiği kişilerin hayatlarına bir anlamda (iyi de olsa) müdahale ederek kendini seyirciye ve kendine affettirmeye çalışıyor. Seneryo çok gerçekçi görünmemekle beraber, sürükleyici ve kendini merakla izlettiriyor. Will Smith in oyunculuğuyla filmde dikkatler sadece bir kişi üzerinde yoğunlaşmış ve yaptığı fedakarlıklarla bir kahraman yaratılmaya çalışılmış. Bu da izleyiciyi ekrana bağlamada çok başarılı olmuş diyebiliriz.
Aslında film bize hayatlarımızda sıkça olmasa da yaşamamız olası olan bur tür olaylara karşı takınacağımız tavrı düşünmemiz açısından faydalı olabilir. Fakat sonuçta bir kahraman yaratılması seyirciye burada bir otomotik ve hastalıklı diyebileceğimiz bir davranışı empoze etmiyor değil. Filmin bize düşündürttüğü, daha çok bu tarz bir olay karşısında gerçekten nasıl davranmamız gerektiğidir. Çok fazla yaşıyor olmamakla beraber bu tarz olaylarla karşılaştığımızda, gerçekten vicdanımızı rahatlatacak doğru bir yol bulabiliyor muyuz? Olayların içinden çok kolay sıyrılmak mı, yoksa kısa yoldan bütün kabahati karşıya atarak kestirmeden kurtulmak mı, ya da yaşanan olaydan sonra bundan bir ders çıkartıp insanların zarar görmemesi için kendimizdeki bu eksik tarafı gidermek ve daha insani bir bedeli ödemek mi soruları ve yaşam derslerini çıkarmamız gerektiğini anlamamız gerekmektedir.
Bilerek kendi hayatına son çok ağır bedel olmakla beraber, kişinin kendi hayatı dahi olsa bir hayata son verme hakkı yoktur.
Oğuz Demir - 18.7.2011 *ruhsalboyut.com*