Gönül Gözüyle Görmek

         Kötü duyguların verdiği enerjiyle bilgilenmek sağlıklı ve uzun vadede mümkün değildir. Uzun vadede gerçek bilgilenme, bilginin içselleştirilmesiyle olur. Kötü duyguların itmesiyle hareket eden insan, bilgi ile iletişiminde özgür ve objektif olmadığı için bilginin temellerini kavrayamaz.

         Gerçek bilgi, bilginin doğruluğuna inanmakla başlar. İnanç samimiyettir. Samimiyetse iyi duygular gerektirir. Kötü duygular içerisinde ve bir takım gizli hesapları olan, kendisine karşı samimî olmayan bir insanın bilginin temellerini arayıp bulması ve bilginin doğruluğunun gerekçelerine inanması olanaksızdır.

         Eskiden gönül gözüyle görmek diye bir kavram vardı tasavvufta. Kayboldu gitti şimdilerde bu kavram. İnsan iyiliklerle, erdemlerle doldurursa içini, dünyevî yaşamın kötülüklerinden, kirinden-pasından arınırsa gönül gözü açılır ve dünyayı bambaşka görebilir, derlerdi eskiler. Bilimsel bilgi ile gönül gözüyle görülebilen bilgiyi ayırırlardı. Çağdaş psikiyatrinin bulgularıyla, eskinin bulguları aynı noktada birleşiyor.

         Gönül gözü açılmamış bir insanın kişisel değişimi elbette olur. Yaşadıkça yaşlanıyoruz ve bizimle birlikte etrafımız da değişiyor. Bu toplu değişim içerisinde elbette biz de değişiriz. Değişmemek elde değil ki. Ancak gelişim kavramı farklı bir kavram.  Gönül gözü açılmayan, iyiliklerle erdemlerle donanmamış bir insanın kişisel gelişiminin, bilgilenme sürecinin sağlıklı gelişeceği düşünülemez.

(Güncelleme : 10/05/2006)