Hayalini Söyle

Kim Olduğunu Söyleyeyim!

         Sağır ve kör olmasına rağmen büyük başarılara imza atan Helen Keller ’e bir gün “Kör olmaktan daha kötüsü nedir?” diye sorulmuş. Helen ‘in cevabı, “Kör olmamak ama yine de hiçbir şey görememek.” olmuş.

         Her birimiz hayata değişik bir noktadan başlarız. Kimileri daha doğuştan zirvede başlarlar hayata. Ailesi, çevresi ve içinde yaşadığı sosyal çevre her şekliyle yükseklerdedir. Kimileri ise zirveye çok uzakta başlarlar hayata.  Ancak çok önemli bir gerçek vardır ki, sadece bu gerçeği bilenler galip ayrılırlar sahadan: “Hayatın neresinde olduğunuz önemli değildir; önemli olan nereye gittiğinizdir.”

         Hayattaki başarı, geçmişte olanlara değil, gelecekte olabileceklere bağlıdır. Çizdiğiniz hedefe, varmak istediğiniz noktaya ve bu hedef için göstereceğiniz gayrete bağlıdır. Kuracağınız hayal önemlidir. Ne kadar cesursunuz? Büyük hayaller için cesaretiniz olmalı!

         Hayal kurmak yetmez, onlara ulaşabilmenin anahtarının sizde olduğunu bilmelisiniz! Ne kadar büyük hayaller kurabilirsiniz? Bu tamamıyla size bağlı. Düşüncelerinizi kontrol edin. Önce düşüncelerinizi genişletmelisiniz. Düşüncede tek sınır, kendi elinizle koyduğunuz sınırdır. Aslında hayat değil, hayata bakışımız bizi küçültüyor. Her durumu değiştirebilirsiniz. Bütün durumlar sizin düşüncenize endekslidir. Yaşadığınız durumdan kriz ortamını da, mutluluk kaynağını da çıkarmak elinizde! Etrafınıza alıcı gözle baktığınız oldu mu hiç? İnsanların her birine, akıllarını okumak istercesine, onların her halini keşfetmek istercesine baktığınız oldu mu?

         Eğer böyle bir deneyim yaşadıysanız muhtemelen şu gerçekle karşılaşmış olmalısınız: Kimi insanlar vardır, hayata boş boş bakarlar. Her şeyleri vardır; ama aynı zamanda hiçbir şeyleri yoktur. Hayalleri ve hedefleri yoktur. Pili bitmek üzere olan bir duvar saati gibidirler. Saatin on ikiyi gösteren yarısına geçtikleri an, yerlerinde saymaya başlarlar. İleriye doğru bir adım bile atamazlar. Siz geriden baktığınızda saat üzerinde hızla hareket etmesi gereken saniye çubuğunu ilerliyor sanırsınız. Ama biraz daha yaklaştığınızda can çekiştiğini görürsünüz. Sizin gayret ve takviyenizle ilerler. Pili değiştirmezseniz, bir müddet can çekişir ve sonra durur.

         Bir de kenar mahalleler vardır. İçlerinde insanlar yaşar. Bazıları vardır, o mahallede yaşadıkları halde; o mahalle onların içlerinde değildir. Başka bir yerin insanı gibi parıldar gözleri. Bakışları bir başkadır, duruşları bir başka… Bir farklılık vardır doğruluşunda, bir farklılık vardır yürüyüşünde. Alnı hep yukarıdadır, gözler hep ufuklarda…

         Pat Mesiti ’nin bir anısını paylaşayım: New York ‘da genç insanlarla çalışırken karşılaştığım kıvırcık saçlı, kendisine en az beş kat büyük gelen pantolonu ve küçük pis ayakkabılarıyla dolaşan şirin çocuğu hatırladım. Omuzlarında iki kocaman su bidonu ve su pompası taşıyordu. Pompa ve bidonlar kendisinden büyüktü ama bu onu yıldırmıyordu. Kaldırıma çılgınlar gibi su sıkıyordu. Oyun oynadığını sandım ve ona “Hey ufaklık! Ne yapıyorsun? diye seslendim. Yıldırım gibi hızlı cevap verdi: “Bu şehri temizliyorum!...”

Pat Mesiti ‘nin, “Uyanın ve Hayal Kurun” kitabından.

(Güncelleme: 11/01/2007)