İzle ve düşün yolun budur

                 İnsanlar pek çok şeyi kitaplardan, kurslardan, seminerlerden ve şimdinin moda ifadesiyle workshoplardan öğrendiğini zanneder. Bir zamanlar aynı zannın içinde ben de o bilgiden o bilgiye koşup dururken ne kadar çok şey öğrenirsem o kadar gelişim yolunda başarılı olurum diye düşünürdüm. Çok daha iyi değerlendirilebilecek bir zamanı böyle harcamış olmanın üzüntüsünü, olması gerekenin hiç de öyle olmaması gerektiğini anladığımda, yaşadım.

            İnsanın yeryüzünde bedenlenmesi halinde o güne kadar edindiği tüm deneyimlerin sonuçlarını unuttuğunu ve varoluşunu bir tek yaşamla sınırladığı bilgisi tüm insanlıkça bilinendir. Bazıları, özellikle de uzak doğu insanı bunun dışındadır, inançları gereği. Onlarca binlerce yıl evvel farkedilen bu durum, batı insanının dinsel öğretileriyle nasılsa örtüşememiştir. Ve bir yaşam devresi içine sıkışıp kalan insan, 'nasılsa öleceğim ve her şey bitecek' kaygısıyla  hayatı dilediğince yaşamaya alışmıştır. Sonra bir şey olmuştur, batıyı uyandıran. Gözlerini açan batılı, doğunun ışığını görmüştür ilk kez ve duyduğu açlıkla adeta sömürmeye başlamıştır doğunun mistik havasını. Bu doğunun aç gözlülerini de harekete geçirmiş ve inançlar adeta açık bir pazarda insanlığa sunulmaya başlanmıştır. Kimileri diyebilir ki 'bu altın çağ gereğidir. Bilgi paylaşılacak ve insanlık bir üst şuura ulaşacaktır.' Peki, doğuda neredeyse 5-6 bin yıldır bilinen bilgiler neden onca yıl paylaşılamamış da şimdi devreye girmiştir? Batı insanı iki binli yıllarda mı ancak o bilgileri anlayabilecek şuurluluğa erişmiştir? Bana göre hayır. İnsanlık özgün şuursal açılımına, kendi ürettiği yeni bir engelle karşı koymaya başlamıştır. Tuzak insanı kendi öz değerlerinden uzaklaştırarak, zamanı geçmiş değerlerin kontroluna sokma yetisindedir. Oysa ki insan bir bilebilse,  öz varlığında neler sakladığını. Ve ulaşabilse, şartlandırılmalardan kurtulup o akıl almaz değerin bir projektör gibi etrafı aydınlatacak ışığına. İşte orada hiçbir kitabın sözü edilmez. Hiçbir öğreti yoktur. Orada tükenmeyen bilgi, ışık görünümünde aydınlatır her yeri. Kişi kişisel aklın olmadığı yerde, bir büyük aklın misafiridir artık ve dilediği her şey onundur. İşte buraya gelmektir insanın görevi. Bunun nasıl olacağı bilgisi ise parayla satın alınamadan da farkedilebilir.

           Düşünmek, sadece bıkmadan usanmadan izlemek ve düşünmek. Keşifler izleyerek ve düşünerek gerçekleşmiştir. Buda da izlemiştir, konfiçyüs de. Şamanlar doğanın çocuklarıdır, hayatları izlemekle geçer ve ilk çağ filozofları, izlemiş ve düşünmüşlerdir. Ve şu anda saymaya gerek görmediğim binler de aynı yoldan erişmişlerdir o yüksek duyuşlara. Sonra yazmışlardır, öğrenciler yetiştirmişler ve onlar da değişik yollar yaratmışlardır ustalarından gayrı.

           Şimdi bir düşünelim, ne özellikleri vardı etkileri bu gün bile hissedilen o bilgelerin? Cevap öylesine basittir ki kabul etmekte zorlanır insan. Onlar izlemeyi ve düşünmeyi bilen insanlardı sadece. Ve yaşamlarını buna vakfetmişlerdi. Böylece iz bıraktılar arkalarından geleceklere.  Herkes bunu başarabilir. Kitaplarda kaybolmadan, workshoplara zaman ve para harcamadan, başkalarının düşünce çemberine girmeden.

           Özgün düşünce üretildiğinde kişi düşüncenin gücünü de yaşamaya başlar. Açılışlar başlar ufkunda. Aydınlanır dünyası ve kendi kitabını kendi yazar. Hiçbir ekolün takipcisi değildir. Özgürdür, alabildiğine özgür. Ruh beraberinde getirdiği potansiyel bilgiyi ve gücü ayaklarının altına serer kişinin, birlikte daha da yücelebilmek için.

           Ne duruyoruz öyleyse, izleyelim ve düşünelim. Yaşam düşünen insan için tükenmeyecek bir hazinedir. O hazineye sahip olmak istemez misiniz?...

A. Nuri Ceylan

(Güncelleme: 22/06/2006)