HAFTANIN SORUSU OKUYUCU YAZILARI
Yaşamda Bedel Ödeme Nasıl Olur?
Hayatta değer verilen her şeyin bedeli ödenmiştir veya ödenecektir. Ya kazanılarak elde edilmiştir ya da bir şekilde sahip olunduğu halde borçlanma oluşmuştur. Böyle olmasaydı adalet gerçekleşmezdi. Yaygın inanışın aksine, hayat adildir. Doğru yapılanların kazancı, yanlışların kaybı vardır. Her şey, her zaman en küçük detayına kadar evrenin şahadeti ve hâkimiyetindedir. Bakiye sürekli yükselmekte veya alçalmaktadır. Geçirdiğimiz nafile zamanlar bizi borçlandırır. Böylelikle önümüzdeki zamanlarımızı zorlaştırmış, yükümüzü ağırlaştırmış oluruz.
Kötülüklerin cezasız kaldığına dair olan yanlış inanç veya bazı insanların çalışmadan refah içinde oldukları, bazılarının doğuştan şanslı oldukları, bir kişinin iltimasla bir yere geldiği gibi maneviyat bozan düşünceler gereksiz ve sığdır. Sistem mükemmel bir biçimde en ufak bir şaşma olmadan işleyecek şekilde kurulmuştur. Alınan, verilen, yapılan, yapılması gerektiği halde yapılmayan her şeyin yazıldığı bir defter vardır. Hesabın görüldüğü zamanlar vardır. Affın manası hesapların silinmesi değil, yeni bir ödeme şansı tanınmasıdır. Hiç kimse kolayca başarılı olamaz ve onu kolayca sürdüremez. Başarının bedeli çalışmadır. Aynı miktarda çalışan iki kişiden biri daha fazla kazanıyorsa, fazla kazandığının bedelini borçlanmıştır, az kazanan olması gereken kazancın bereketi içindedir.
Fiziği güzel bir insan, güzelliğinin manevi yükünü taşır. Kıskançlıkları, alıcı gözle bakışları göğüsler. Maddeten zengin bir insan imkânlarının ağır yükünü taşır. Onları muhafaza için çok emek harcar. Neyi istediğimize dikkat etmek bu açıdan çok önemlidir, ödemek istemediğimiz bedellerle karşı karşıya bulabiliriz kendimizi… İç güzellik, hayranlık ve sevgi toplar, bedel ödemeye değer. Manevi zenginlik mutluluktur, dağıttıkça çoğalır. Bedeli zevkle ödenir…
Altan Gürol – 31.03.2008 *ruhsalboyut.com*
Dünya yaşamında bedel ödeme, bilinsin ya da bilinmesin, altına girilmiş manevi borçların karşılığının yaşarken verilmesidir. Borçlanma iki türlüdür: insanın kendisine ve başkalarına karşı. Kendine olan borçlar, kişinin aklıyla veya ilham, sezgi, hissediş gibi akıl-üstü yollardan algıladığı kendini geliştirme borçları ya da görevleridir. Başkalarına karşı olan borçları ise yukarda belirtilen yollardan bilinçlenme sorumluluğu olan insanların hemcinslerine ve yaşamı paylaştığı canlı-cansız diğer varlıklara karşı olan borçlarını içerir. Doğaldır ki kendine karşı olan görevlerini yerine getirmeyen yani borçlarını ödeyemeyen kişi kendi dışında kalanlara olan borçlarını hiç ödeyemez ama bu borçları silinmez, devam eder. Ta ki bir şekilde yaradılış amacına uygun ödeme yapılana kadar.
Ödeme nasıl yapılacaktır? Ödeme esasları yukarıdaki saptamada vardır. Kişi önce aklını ve daha üst yolları kullanarak var oluş amacını bulmak ve onu gerçekleştirmek durumundadır. Öncelikle, kendisine verilmiş bulunan bütün imkânlarla kendi kapasitesini, özellikle de ebediyet ölçeğinde kalıcı değerler yönünden sahip olacaklarını artırmakla yükümlüdür. Bunun tersi bir durum bir ömrün kaybıyla sonuçlanan hayal kırıklığıdır. Kişi kendini gerçekleştirmede gösterdiği başarı oranında kendi dışında kalanlara olan görevlerini de yapacak, onlara borçlarını da ödeyecektir. Bu ödeme diğerkâmlık prensibi altında özveri ile yapılan her türlü yardım ve hizmetler şeklinde olacaktır. İki tür borcun ödenmesinde de şu ana kural, şu ahlak kuralı, şu anayasa geçerlidir: kendine yapılmasını istemediğini başkasına yapma!
Osman Türkmenler – 31.03.2008 *ruhsalboyut.com*
Yaşam dediğimiz olgu, İlâhi Amacın varlığa tanıdığı bir program ise, varlığın tezahüründe insan olarak dünyada bulunan bizlerin de hissettiğimiz kadar amacımızda karşımıza çıkan zorluk ve riskleri kat edilmesi anlamı bir bedel ödeme sayılır. Ağır bir konudur ve anlaşılması ancak insanın olgunluğu ile aydınlanabilecektir. İnsan ya bilinçli olarak amacı üzerine göze alışları kabul edecektir ya da bilincinde olmasa da başarma nispeti üzerinde amacına zaten bir bedelle hizmettedir. Bedel ödeme seyri değişmez ancak her düzenin farklı bedelleri olabileceği de bilinmektedir. Bir tekâmül fırsatının kaybını göze alacak şekilde, ağır bedel ödemeler olduğu söylenebilir. Bu konu kazanmak pahasına, bulundurduklarımızdan feragat edebilmenin bir sınavı olsa gerek...
Sadık Yarenler – 31.03.2008 *ruhsalboyut.com*
Her şeyden önce varoluşun tek koşulu vardır; sevgi; sevgi ilk bakışta çok kolay görünen, ama ego devreye girince adeta imkânsızlaşan bir durumdur. Dünyadaki yaşamın amacı, varoluş için sevgiyi öğrenmek ise, ödenecek bedel egodur, bir başka deyişle ölmeden ölmektir. Ego böğürtlen gibi gönlü sarmıştır. Böğürtlenin kökü hem çok derindir, hem de bahçeyi alttan alta kuşatır. Bir yerde kesersiniz, ama o çoktan on metre öteden bir sürgün vermiştir. Kaldı ki kestiğiniz dal daha gür çıkar. Böğürtlen dalları kesilince sevinirmiş, dermiş ki “oh oh, dallarımı kesin ki ben daha güçleneyim.” İşte ego da aynen böyledir. Bir bahçeden böğürtleni temizlemek çok zordur ama imkânsız değildir. O’nun Yeri olan gönül bahçemizi de egonun dallarından köklerinden temizlemek zordur ama imkânsız değildir. Yaşamdaki gerçek kazancımız şuurlanmadır ve bunun bedeli egodur. Böğürtlenden temizlemek için bahçenin toprağını tam anlamıyla, derinden altüst etmek çok dikkatle bir küçük kök parçası dahi kalmamasını sağlamak gerekir. Toprağı kazılmış, yumuşatılmış, havalandırılmış olan bu gönül bahçesine gül ekin, sümbül ekin harika olacaktır.
Güney Haştemoğlu – 31.03.2008 *ruhsalboyut.com*
Yaşam bir enerjiler okyanusudur. Kişisel olarak ürettiğimiz enerjiler benzerlerini de çekerek aura alanlarımızı besler. Her ne durumda isek daha çoğunu davet ederiz. Bazı benzer olayların hep üstüste gelmesinin nedeni de budur. Her ne olmak istiyorsak karşılığı olan enerjileri üretmemiz gerekir. Bunları biliyorsak pek çok istemediğimiz, yararı olmayan olayları yani enerjileri tetiklemememiz gerektiğini daha iyi anlarız. Kimi enerjiler bastırılıp sönümlenmeli, kimileri de üretilip çoğaltılmalıdır.
İnsan enerjileri, egosu nedeniyle olumlu ve olumsuz olmak üzere karmaşa içindedir. Bu ikili yapı yüzünden çekilen, davet edilen enerjiler de yüzdeyüz olumluluk barındırmaz. Bu bağlamda dünyasal açıdan bulunulan hiç bir durum da mükemmel değildir, daima eksileri ve artıları beraberinde bulundurur. Genelde kişiler isteyip de elde edemedikleri değerleri başkalarında gördüklerinde, onları tam ve eksiksiz zannederler ama bu sadece zandan ibarettir.
Yaşamda herkes her adımda bedel öder, her yaptığında ve her yapmadığında. Bu bedeller kimi zaman acı ve mutsuzluk sebebi, kimi zaman başarı ve sevinç nedeni olur ve hiç boşluk yoktur, bedel her adımda her seçimde mevcuttur.
Günal Gölhan – 01.04.2008 *ruhsalboyut.com*
Hayatta bedavadan elde edeceğimiz hiçbir şey yoktur. Üzerinde bulunacağımız, üzerimizde bulundurmak istediğimiz her şey için, bir bedel ödemek durumundayızdır. Talebini çıkarttığımız, yapmak için adım attığımız her şey, ağzımızdan çıkan her söz için, bir bedel öderiz. Yaşamımızda yaptığımız ve talebini çıkartıp, yapamadığımız her konu; bizler için bağlayıcı bir unsur teşkil eder, yani her bir konu, bizlere ayrı bir sorumluluk yükler. Burada, hak etme mekanizmasının da rolü vardır. Eğer bir yola baş koymuş ve bu yolun yolcusu olmak için, kendimize yol içerisinde bir yer edinmek istiyorsak, bunu hak etmemiz gerekir. Hak etmek içinde; bu yol da, karşımıza çıkacak bütün zorlukları kabullenip, olabilecekler için hazırlıklı olmamız gerekir. Bizler maalesef, hazıra alıştırılmış insanlarız. Onun için de hep başkalarından, yaratandan, bir şeyler (özellikle maddesel yönden) isteriz. Sürekli bir mucize peşindeyizdir. Ay şu olsa da bunu yapsak, bu olsa da şunu yapsak diye. Ama sadece hayal ederiz, yapmak için bir çaba sarf etmeyiz, çabamız olmayınca da, aslında içimizde bulacağımız mucizelerden uzaklaşmış oluruz. Bu uzaklaşma da; bizlerin yarınlarında ödemesi gereken bedeller olarak karşımıza çıkar. Ondan sonra da dövünür dururuz, ben böyle olacak adamıydım, bu hale düşecek insan mıydım diye.
Her birimizin, dışarıda bulamayacağı, içindeki mucizeleri bulması ve buna karşılık ödeyeceği bedelleri kabullenip, kendi hastalığını kendisinin yenmesi ve O’nun rızasından ayrılmaması dileği ile.
Tarık Öztürk – 02.04.2008 *ruhsalboyut.com*
İnsan sanıldığından çok daha yüce ve ulvi bir varlıktır. O evrensel boyutlarda varlığını devam ettirirken bir parçası ile dünya yaşamında insan olarak maddeyi geliştirip, deneyimlerini yaparak, tekâmül etmektedir. Ancak görevleri bunun la da bitmez. Onun mevcudiyeti evrenlerin var olma sebebi olup, aynı zamanda enerjisi ile sistemleri takviye etmektedir. Böylesine değer ve öneme haiz bir varlığın aksiyonu ve eylemleri, nice bilinmeyen olay ve oluşumları başlatabildiğinden her şeyden sorumlu tutulmuştur. Bilerek veya bilmeyerek yapmış olduğu eylemleri ona karma olarak dönerken bir bedel ödemek veya telafi etmekle öğrenmekte, tecrübe kazanmakta ve her şeydeki sorumluluğunu deneyimlemektedir. Bu hususta kutsal öğretiler ve tebliğlerden bilgi akışı olmasına rağmen, gerçekten anlayıp bilincine varana kadar defalarca yaşayıp bedel ödeyerek genlerine kotlamak zorundadır.
Orhan Yarat – 02.04.2008 *ruhsalboyut.com*
Yaşamda bedel ödeme; sorumlulukları yerine getirmekle, aldığı gerçek bilgileri uygulamakla, vicdanının sesini duyarak gerekeni yapmakla, hiçbir ayrım yapmadan herkese hizmetle, işlenen suçların cezasını çekmekle, bedeller ödenir. Ayrıca verilen emeklerin, yardımların karşılığı oluşan borçlar da sevgiyle ödenir ki, bu da ana-evlat ve iki sevgili arasındaki durumdur.
Fahire Öztekin – 02.04.2008 *ruhsalboyut.com*