Bu, kaybın cinsine göre değişir. Maddi kayıplarımızı hemen fark ederiz. Onların seyrini günü gününe takip eder, hesabını tutarız. Ama anlamdaki kayıplarımızın hiç farkında değilizdir. Daha üst bir şuur tarafından kayıplarımızın olduğu bize söylense bile, çoğu zaman buna akıl erdiremeyiz, çünkü kendimizi olması gerekenden başka türlü görüyoruzdur. Öyle ki kendimizi karda zannederken, zararın derinliklerine batmışızdır. Bu neden böyledir? Çünkü çoğumuz için önemli olan maddedir. Madde dışındaki şeyler bizleri fazla ilgilendirmemekte, hatta onları yok saymadayız.

Mana konusunda belli bir eğitime ve alt yapıya sahip olanlar dahi gerçek kazanç ve kayıplarını iyi takip edememektedirler. Örneğin onlara, “Bir kozmik gücün kullanıcıları ve bu Dünyadaki Eli olacakları” söylenmiş olsa dahi, onlar bu deyişin hakkını verecek davranışlardan kendilerini uzak kılabilmektedirler. Eğitimli olanlar için bile bu soyut ifadelere nüfuz edebilmek kolay olmamaktadır. Bir başka örnek şifa konusunda verilebilir. Şifa da bir kozmik etkiye aracılık olayıdır. Bu olaya aracılık eden şifacılar için, içinde yaşadıkları halde şifa olayını anlamak ve anlatmak imkânı yoktur. Onlar sadece olağan üstü bir durumun çeşitli derecelerde tezahürüne şahit olduklarını söyleyebilirler, o kadar. Çünkü “Gerçek dile gelmeyendir.” Filipinlerdeki kansız ameliyat olayları kadar somut vak’alarda dahi, onca şüpheci gözlemciye rağmen, olan bitenler izah edilememektedir. Yani anlam dediğimiz dünyevi tesirlerin dışında kalan olaylar ve bunların tezahürleri hakkında, dünyasal bulunuşumuzla somut kayıtlar yapmak ve ifadelerde bulunmak olanağımız yoktur.

O halde, bedenli yaşamımızı sürdürürken gerçek kayıp ve kazançlarımızı tam olarak belirleyebilme olanağından mahrum olduğumuzu rahatlıkla söyleyebiliriz.

Osman Türkmenler

(Güncelleme: 23/01/2007)   

Kayıpların farkına varmak için, önce "sahip olunan"ın farkına varmak ve o "sahip olunan"ın bizi nasıl tamamladığının, zenginleştirdiğinin; varoluşumuzun ifadesini, eylemlerini o "sahip olunan" sayesinde ortaya çıkarabildiğimizin bilincinde olmak gerekir. Ve şunu bilmek çok önemlidir ki, "sahip olunan", bir zaman için bizimle birliktedir.

Gençlik, zaman, fırsatlar, O'nun Koruyuculuğu, sayısız ruhsal fırsatlar ve olanaklar. Biz bunlara sahipken, ne kadar büyük kazançların önümüzde olduğunu göremeyiz. Bir taraftan 'yerim dar, yenim dar' sızlanmaları, diğer taraftan sahip olduklarımızın her zaman bizimle olacağı yanılsaması bizi kayıplara sürükler.

Aileden biri kaybedilince, onun gerçekte evin direği olduğu anlaşılır, hastalanınca, yaşlanıp güçsüz kalınca, gençliğin, sağlığın kıymeti ortaya çıkar. Çok örnekler olabilir. Ancak acı olan, yaşam denilen fırsat elden gidince kayıpların farkına varmaktır. En acısı da, kimi zaman insan biyolojik olarak yaşamaktadır, ancak ona kazanç sağlayacak olan zaman, bir başka deyişle gerçek yaşam bitmiştir. Aynen spatyomdaki teşevvüş hali gibi kişi hala yaşadığını düşünür ve tabii gerçek bilgisinden uzak olan herkes de onun yaşadığını zanneder. Zaten toplumsal illüzyonlarımız durumu anlamamıza izin vermez. Kaybını bilse insan çıldırır. Fakat bu acı biz farkına varıncaya kadar ve kayıpları büyüte büyüte, ertelenir.

"Kayıplarımızın ne kadar farkındayız" sorusuyla herkes karşılaşmaz. Bu soruyla karşılaşmak, gerçek yaşamı henüz bitmemiş olanlar için büyük bir fırsattır. Çünkü gerçek dünya yaşamı, insanın ruhsallığının farkına varabilmesi için yapması gereken eylemleri mümkün kılan belki tek ortam ve yeni bir çağa girdiğimize inanıyorsak, son fırsattır. Unutmayalım ki her fırsat sorumluluk yükler.

Ayşe Turhan

(Güncelleme: 23/01/2007) 

Aslında hiç farkında değiliz. Belki zaman zaman inceden içimizi kaplayan bir hüzün, bir iç sıkıntısı, nedenini bulamadığımız keder hissi, kullanamadığımız kaybettiğimiz büyük değerlerin üzerimizde yarattığı etkilerdir. Yüzeyde ne olduğunu bilmesek de kaybımızın acısını yaşayan, kullanmadığımız için bizi suçlayan bir tarafımız var. Ne kaybettiğimizi ve kaçan fırsatın bir daha yakalanamayacağını o bir yerimiz biliyor. O nedenle bedenlerimiz hasta, enerjimiz bozuk, düzensiz ve zayıf.  

Yaşadığımız her olayda kaybettiğimizde ya da kazandığımızda görmemiz, farkında olmamız ve bundan böyle farklı bakışı başarmamız gereken bir bilgi var. Bilgi güçtür, eğer eyleme dönüştürebiliyorsak. Yaşadıklarımız bizi güçlendiriyorsa kazançta, değilse kayıptayız.

Her yeni gün insana sunulan yeni bir fırsat. Bunu görüp kullanamayan, bugünü de dünkü gibi geçiren kişi kayıptadır. Yeni bir bilgiye, enerjiye adım atamamıştır. Yeniye adım atmak mevcut gücün yeni enerjiyle yükselmesi demektir.

Kayıplar doğru bakışı, doğru anlayışı başaramadığımız yerde, kendi seçimlerimizin istikametinde yaşam gücümüzü eksiltip, bizi bulunduğumuz çukurda farkındalığımızı geliştirinceye kadar tutacaktır.

Günal Gölhan

(Güncelleme: 24/01/2007)

Bazen kendimle baş başa kaldığım anlarda düşünmüşümdür, neden bir şeyin değerini kaybettikten sonra anlarız diye... Hepimizin başına bu tarz olaylar gelmiştir. Zamanında elimizde çok var diye farkına bile varmadığımız değerleri, bir gün gelip yanımızda bulamayınca, bize söylenen ya da kendi kendimize sorduğumuz bir sorudur bu. Peki, gerçekten bunların farkında mıyız?  Elimizde ki değerleri kaybedip tekrardan sahip olduğumuzda  esas giden şeylerin ne olduğunu biliyor muyuz? Kayıplarımız nedir peki? Sevdiğimiz insanlar, eşyalar, tabiat belki de en önemlisi ruhsal varlığımız gibi yitip giden canlı cansız her şey birer kayıptır.

          Neyin kazanç neyin kayıp olduğunu bize zaman gösterir, belki de bizden istenen biraz daha sabır göstermemizdir. Bizim ilk başta kayıp sandığımız pek çok şey zamanla bize kazanç olarak dönebilir. O zaman kayıp saydıklarımıza da değer vermeliyiz, nasıl olsa kaybettik diye peşini bırakmamalıyız. Bu zamanda kayıp diye düşündüklerimiz bizlere gönderilen ruhsal yönümüzü, varlığımızı geliştirmemizi sağlayacak küçük sınavlardır. Önemli olan ise nelerin kayıp olabileceğini düşünüp, daha kaybetmeden değer bilip sahip çıkmalıyız.
 
Zeynep Ebru Güçnar

(Güncelleme: 25/01/2007)