HAFTANIN SORUSU
OKUYUCU YAZILARI
İçsel Coşku ve Sevincin Varlıksal Anlamı Nedir?
Tekâmül bir süreçtir. Birçok noksanlıklarımızın, zaaflarımızın ve zayıflıklarımızın giderilmesi, birçok şeylerin yerli yerine oturması için bazen hayatlar, bazen de asırlara ihtiyacımız vardır. Onun için çalkantılı yaşamlarımızda, bir anlık rahatlık, içsel bir huzur anı bizler için ne kadar önemlidir. Aramızdan farkında olanlar dahi o anların hiç bitmesini istemez ama tecrübelerimizden de bu anların fazla sürmediğini bilir ve bir burukluk hissederiz…
Dünyada mutluluklarımız, ızdıraplarımız ve zorluklarımızın üzerinde yeşermektedir. Yaşarken hiçbir zaman anladığımız şekilde sürekli bir pozitif alan ve onun meydana getirdiği yansımaları veya sürekli negatif bir alan ve onun meydana getirdiği yansımaları yaşarız. Ancak bu negatif ve pozitif oluşumlara karşı kontrolü sağlamak, tedbirli olmak ve duyarlı olmak bir bilgi, bilinç ve nihayet tekâmül işidir. Çoğumuz içsel ikazları bastırdığımız, algılayamadığımız ve önemsemediğimiz zaman kendimizi olay ve şartların içinde hazırlıksız bulur, sarsılırız. Buna rağmen yaşadığımız durumların neden ve sebeplerini, genellikle hiçbir şartlandırma, kabullenme ve tabulaşma olmadan derinlemesine araştırma ihtiyacı duymayız. Ve mutluluk adına temel ve dayanağı olmayan bencilce isteklerimiz peşinde inatla yaşamaya çalışırız.
Elbette ki içsel bir coşku ve sevincin, sürekli bir mutluluğun özlem ve isteği her insanın hayal ve arzu edebileceği bir durumdur. İsterdik ki hepimiz sürekli bir içsel coşku ve sevinç ile dolu olarak yaşayabilseydik ama henüz çoğunluk olarak o bilinç ve seviyelerde değiliz. Ama bu yüksek hal ve durumu yaşayan insanlar aramızda mevcuttur. Ve bu insanlar Ruhsal bilgi ve bilinç bütünlüğü ile gerçek hakikate ulaşmış, gerçek bir iman halinde yaşamın bilincine varmış, genlerine kotlamış kişilerdir…
Orhan Yarat - 3.5.2010 *ruhsalboyut.com*
İnsan egosunun esareti altında acı çekmekte ve acılardan kurtulmak için gittikçe daha fazla egoya tutunmaktadır. Egonun varlığı sevginin ışığını keser. Zalim kelimesi karanlıkta olan, ışığı görmeyen demektir. Önce kendimize zulmediyoruz, sonra çocuklarımıza ve ilişkide olduğumuz her şeye.
Günlük yaşamda ruhsallığın ön plana alınması, zaten şu veya bu biçimde yaptığımız hizmetlerin ruhsal hizmete çevrilmesi, insanın gelişim basamakları olan ‘sevilen’ den ‘seven’ basamağına yükseliş, ışık ve özgürlük safhasıdır. Doğal olarak içsel coşku ve sevincin yaşandığı farklı bir zaman ve mekândır. Varlığımızın yüksek enerjilerle yıkanmasıdır. Yaşanmadıkça bilinmez, inanmadıkça gerçek ruhsal hizmet mümkün olmaz.
Ruhsal hizmet, karşılıksız, alçak gönüllülükle, şükürle, teslimiyetle, tevekkülle, elinden gelenin en iyisini yaparak, ortaya çıkan bir eylemdir ki, buna hayra kanal olmak da diyebiliriz ve ilk karşılığı gönül gücüdür. Gönül gücü bizim gerçek hazinemizdir. Hizmetimizin kalitesini yükselten, içimizdeki acıları silen gönül gücü bir noktadan sonra büyük sevgiye açılan yoldur.
Çalışma ve neşe iki temiz kardeştir, ifadesi buyurulmuştu.
Yüzleri gülmeyen insanlar, gerçek inançtan bahsedemezler.
Güney Haştemoğlu – 4.5.2010 *ruhsalboyut.com*
Canlılığın korunması, üretkenliğin korunup gelişerek devam etmesi demektir. İçsel coşku ve sevincimiz de bizleri canlı tutan hareket mekanizmamızdır.
Neye ve nereye doğru içsel bir yönelişte bulunsak, yeniyi öğrenmenin coşku ve sevincini yaşarız. Kendimize yeni bir şeyleri katıyor olmamız yeni ve başka bir insan da olmamız demektir. Tutunduğumuz her nokta bizlerde iç coşkusu ve sevincini hissettirmeli ki orada bir hareket, güzellik ve üretkenlik olduğunun bilincine varalım.
İçsel coşku ve sevinç, yaşamsal değerlerin korunarak varlıksal birliğimizin bütün için bir arada kalmasını sağlamaktadır.
Tarık Öztürk - 6.5.2010 *ruhsalboyut.com*
İç coşkusu ve sevinç bir bilinç seviyesi hak edildikten sonra kazanılan değerlerdir. Varoluştan duyulan mutluluğun doğal neticeleridir. Varoluştan mutluluk duymak için bilgelik ve olgunluk gerekir. Bazı anlarda yakalanan küçük mutluluklar değil, sürekli yaşanan ve içten gelen bir mutluluktur. Temelinde yatan ana değerler iyilik, doğruluk, çalışma, bilgi ve sevgidir. Yaşamı sevmek için onun yasalarını bilmek ve anlamak gerekir. Dünyanın adaletsiz ve trajik bir yer olduğunu düşünüyorsak görünenin ardındaki gerçekleri görmüyoruz demektir.
Üst değerler ait boyutlarında varolurlar. Gerçekle dost olabilmiş ve gerçeğe hizmet için yaşayan varlıklar arasında coşku ve sevinç her zaman yaşanır. Tekamülün başındaki insanlar için ise zaman zaman tadılır. Dünya hayatının geçiciliğini unutmayıp, bakış açısını daha geniş tutan, kalıcı değerlere tutunan insanların sevinçleri süreklidir. Cesaret, alçakgönüllülük, cömertlik, empati, hoşgörü, affetme, bilinmeyeni çözme gibi asil diyebileceğimiz pek çok üst vasıflar da, yüce gerçekle hemhal oluşun bir aşamasından sonra, güçler olarak ortaya çıkarlar. Asalet, temel değerler üzerine kurulur.
Coşku bir sevgi halidir; canlılığı, heyecanı ve yaşama arzusunu gösteren asil bir duygudur. Yaratan’a şükretmenin dolaysız halidir. Bunun tersi olarak düşünebileceğimiz, isteksizlik, pasiflik, karamsarlık, nefse eziyet eden tutum ve alışkanlıklar ise erdemden uzak; sadece kendimize karşı değil bütüne karşı işlediğimiz yanlış konumlarımızdır.
Altan Gürol - 9.5.2010 *ruhsalboyut.com*
İçsel coşku ve sevinç; yaşam enerjimizdir, gelişim ve dönüşümüzün motorudur, çalışma ve düşünce gücümüzdür. Bu güçle doğruluk ve vicdan sesine uyarak eylemde bulunuruz. Yaşamımızdaki zorluklar karşısında bizlere ilham verir, gönül gözümüzü açar, bizi ışıklandırır, hayra döndürür. Böylece dünyanın ne kadar kutsal bir yer olduğunu anlarız. Çiçeklerin kokusunu, kuşların şarkısını duyarız. En büyüğün en küçükle bir ve bütün olduğunu hissederiz.
İçsel sevinç ve coşku içinde bulunan kişi, bu enerjiyi yakınındaki diğer insanlara da dağıtır, bir zaman için onları da güzelleştirir ki bu bir kozmik yasadır. Düşüncelerini yönlendirip güzelliğini sürdürebilene ne mutlu. Yaşamdaki tüm başarılar içsel coşku ve onun getirdiği sevginin sonucudur. Ve bu çift taraflı bir mekanizmadır, coşku ve başarı birbirini tetikler, tıpkı hayrın hayrı çektiği gibi.
Günal Gölhan – 9.5.2010 *ruhsalboyut.com*