Gizeme Bakış

           Bir rüyadayız biz... Evrende bunca yer dururken ne­den buralara geldik dersiniz? Sınavların daha kolay ol­duğu, sabrın sıfat olmadığı, ruhun bedenden uzak tutulmadığı, aşkın böylesine kolay harcanmadığı başka yer­lerde doğamaz mıydık sanki?

           Elbette. Ama nedense, bu mekânda yakalanan mana­nın bambaşka bir tadı var ruhumuz için. Bir yaşam diğe­rini takip ederken, zorluğun ve sınırlılığın içine saklanmış gizemleri keşfetmeye alışan ruh, aştığı her yeni etapta Tanrıya bir adım daha yaklaşmanın zevkini, şevkini, se­vincini yaşıyor. Neyin neden olduğunu bir türlü anlaya­mayan alt benlik feryat figan itiraz etse bile…

           Öyleyse, yılmak yok bu ulvî rüyada... Her yiğidin harcı değil zira bu garip ve güzel gezegende "Sevgi" zerre­ciği olduğunu bilip insanca yaşayabilmek. Kendini tanıyarak, Tanrı’yı keşfedebilmek. Harmanlanıp evrenle bir ola­bilmek. Birliğin içinde hiçliği tadabilmek...

           Gizemi seviyor ruhumuz. Dünyaya her gelişinde daha sofistike bir bilmece kurgulayıp maddedeki manayı ara­yarak, anlayarak cevaplarını buluyor. Bazen maddenin getirdiği sarhoşlukla yolunu kaybediyor gibi gözükse de, kaybolmasının yolculuğunun belki de en anlamlı kısmı olduğunu fark ediyor...

           Özellikle şaşırıp kafasının karıştığı, yüreğinin acıyla kıvrandığı, nerelere dümen kırması gerektiğini kestire­mediği anlarda kendini yapayalnız hissederek, "Hani, nerde bu Tanrı?" diye sitem ediyor. Oysaki Tanrı, gö­rünmeyen köşelerden, bilinmeyen gözlerden hep onu izliyor. Hızır misali, ellerini uzatıp, destek veriyor...

           Korkuya mahal yok. Şüpheye kapılmadan dikkatle et­rafınıza bakarsanız; işaretleri okuyup sembolleri tanırsa­nız ne kadar büyük bir aşkla sevildiğinizi ve de tüm evrenin saygıyla önünüzde eğildiğini hissedeceksiniz. Çünkü siz zaten O değil misiniz?

İnternet - 20.06.2008 *ruhsalboyut.com*