Genelde kalp ve gönül kelimelerini eş anlamlı olarak kullanırız. Bu tebliğ cümlesinde gönül kalpten daha yukarıda bir durumu ifade ediyor. Bu cümledeki kalbî istekleri iyi amaçlı, sevecen ama “kendimize göre” istekler olarak kabul edebiliriz. Düşünce ise kalbe bağlı olarak yol gösteriyor. Günlük konuşmada “iyi, güzel de sen bunu bir daha düşün” deriz. Çünkü bizim şuur durumumuza bağlı olarak, “kendi anlayışımıza göre” iyi ve güzel dediğimiz sevecenlikle yapmaya kalktığımız bir eylem doğruluk ve bilgi içermiyor olabilir. Sonuç iyilik değil büyük bir yanlışlıktır. Kimi zaman yardımseverliğin altında psikolojik tatmin yatar; iyilik veya doğruluk bir dış görünüştür; sevgi dediğimiz gerçekte bizim sevilme isteğimizdir; hizmet verilirken bir minnettarlık beklentisi vardır; bilgi ön plana çıkma, saygı görme aracı olarak kullanılabilir. Veya isteğimiz düpedüz saflıktan ibarettir. Ama insan bu değerlerin arkasında ki güçlü egosunu ya da bilgisizliğini kolaylıkla göremez. Ve hem kendine hem çevresine ruhsal anlamda zarar verir. İşte bu nedenle kalbimizin isteklerini yerine getirmezden önce bu istekleri gönlümüzün kontrolundan geçirmek, düşüncemizi gönlümüze bağlamak gerekir. Gönül bu kontrolu beş basamak üzerinden yapar. İyi ama aynı zamanda doğru mu, bilgiye dayanıyor mu, sevgiyle yapılan bir eylem mi? Bunlardan biri yoksa diğerleri de yoktur.

Gerçekte bu gönül kontrolu yaşam karşısında olması gereken tek duruştur. Çünkü bu kontroldan geçmeyen eylemler O’nun Rızasından, Hayrından uzak işlerdir. Bu kontrolu yapmadan giriştiğimiz durumlar başkalarını suçlamamıza ve şuurca daralmamıza neden olur. Yaptığımız iş ürküttüğümüz kurbağaya değmez.

Yapmamız gerekir diye düşündüğümüz isteklerimizi gönül kontrolunda geçirmek, O’nun Rızasını  kazanmak, ruhsal yolda yürümek, şuuru yükseltmek ve yapılması  gereken daha nice işler olduğunu görmektir.

Güney Haştemoğlu – 19.10.2009 *ruhsalboyut.com*

         Hiçbir şey tek başına herhangi bir oluşumun nedeni ve sebebi değildir. Var olan her şey birin üçe, üçün bire yansıması ile ortaya çıkar, tezahür eder ve bir anlam kazanır. Her oluşumda üç etken daima vardır. Yaşamda hangi eylem ve etkiyi meydana getiriyorsak veya bir eylem ve etki ile karşılaştık ise daima üç nedeni düşünmemiz gerekir. Bunu yanında meydana getirdiğimiz yarım, eksik ve sorunlu durumlar veya bu gibi durumlarla karşılaştık ise, ortadaki yozlaşma ve ayrışmadan bir unsurun eksik olduğunu maksadın bundan dolayı gerçekleşmemiş olduğunu anlarız.

         “Kalp İster, Düşünce Yol Gösterir ve Gönül Mihenk Taşıdır Yerine Getirmeniz Gerekenlere” ifadesi, yine üçlü bir bütünlük olarak varlığın tekâmül sürecinin nasıl ve ne şekilde işlediğinin bir göstergesidir. Nitekim yukarıdaki ifadedeki kalp, ruhsallığın, maneviyatın ve inancın göstergesidir. O daima ruhsal boyutla irtibat halinedir. Tekâmül yolunda ilerledikçe daha ulvi ve yüksek anlayışlar varlığın gelişmişliğine göre hep kalpten tezahür eder. Düşüncenin yol göstermesi ise, varlığın tekâmül yolunda almış olduğu yol itibariyle edinmiş olduğu bilgi, bilinç ve aydınlığı oranında akıl, mantık, şuur ve de yapma bilinci ile hareket etmesidir. Düşünce gücü, kapasitesi ve potansiyeli varlığın tekâmülde ulaşmış olduğu safhaya göre tezahür eder. Onun enerjisini ve gücünü varlık ilerlediği ve kapasitesini geliştirdiği oranda hazmedip kaldırabilir. Gönül ise varlığın gelişmişliği oranında yaşamda ulaşmış olduğu hal, karakter ve şahsiyetinin bir göstergesidir. Böylelikle ifade edilen bütün bu unsurlar bir bütün haline olduklarında bir mana ifade ederler. Yani biri olmadan herhangi diğer ikisinin doğru bir etki göstermesi mümkün değildir. Bir varlık kalbi duygularını bir kenara koyup, gönül ve düşünce ile hareket edebileceğini sanıyorsa aldanıyor, yerinde sayıyor demektir. Onun için sevgi, hoşgörü ve iyi niyetin olmadığı bir oluşum eksiktir, yetersizdir ve renksizdir. Aynı şekilde, düşüncenin olmadığı bir kalp ve gönül bağlantısı da noksandır, oyalayıcıdır ve zaman kaybıdır.

Orhan Yarat - 20.10.2009 *ruhsalboyut.com*

Kalp somut, gönül soyut bir kavramdır. Bizim gönüle yüklediğimiz anlam şuurumuzla orantılıdır. Kalbin istekleri kimi zaman bencilce olabilir. Egomuz da bunlara destek olur ve hakça olduğu konusunda hemencecik ve kolayca bir sonuca ulaşıverir. Ama gönül her zaman daha ince daha adil ve nedensizce, kanıt aramaksızın doğru olanı sessizce bildirir. Eğer kişi onu hemen susturmaz ve dinlerse gerçek insan olmak yolunda gönül sesini ve isteklerini dinleyerek ve uygulayarak yürür. En büyük görev insanlığa hizmettir ve bu hizmeti yapan aslında kendine hizmet eder ki bu bir yasadır ve varoluşun ne büyük hikmetidir. Varoluşun paylaşım yasaları diyebileceğimiz bu yasalar gelişmek, güzelleşmek adına insanlığın hayrınadır. Sevginin paylaşıldıkça çoğalması, üzüntülerin ise paylaşıldıkça azalması gibi… Sadece bunu bilmek bile Yüce Yaratanın insana verdiği önemi anlamaya yeter. Bu kadar önemli olan da büyük bir sorumluluğun altındadır. Kendi önemini farketmemek, insanın kenarda beklemesine atıl kalıp sonunda işlevsiz kalmasına ve ben olmasam da olur düşüncesinde olanın da yok olmasına sebep olur. Ama bugün beklenen olduğumuzu bir an önce değişmemiz gerektiğini, kendimizi sınırlamamamız, göze alacaklarımızla yürüyeceğimizi biliyoruz.

Günal Gölhan – 20.10.2009 *ruhsalboyut.com*

Bizler görevlileriz ve bunu unutmamamız gerekmektedir.  Hizmetimiz ilk başta kendimizedir,  daha sonra çevremizdekilere ve amacına ulaştığında hizmet O’nadır.

         Kalp, biz nerede isek onu ister. Düşünce, algıladığımız bilginin bir sonraki adımı kadar bize ulaşıp, uygulama merkezine girdikten sonraki bir adımı algılamamızı sağlar. Bütün bu aşama kendimizden başlayarak, tekrar kendimize dönme halini gösterir. Nerede isek o’yuz. Kalbin gerçekte ne istediği, gerçek adına ne istediği, bizim üzerinde durmamız gereken konunun zeminini oluşturmaktadır. Dünya üzerindeki dualitik yapımız, bizi bir taraftan dünya hayatının illüzyonuna bağlayarak sınavlar oluşturur, buraya olan bağlılığımız da kalbin gerçekten ne istediğinin önünü kesmektedir. Bu, aslında kalben istediğimizi sandığımız şeylerin, sadece şekilci dünyamız için istediğimiz şeyler olduğu anlamına gelir. Kalben istemek, tamamen  O’nda olma, O’nunla birlikte titreşme hali ile mümkündür. Sınavdan geçebilmemiz de yapacaklarımıza O’nunla katılarak olacaktır. 

         Sadece gerçek istekler bizdeki doğrularla yer bularak gerçekleşecektir. Kalbin gerçek isteğine kavuştuğumuzda O’na giden yolu gönlümüzün uygulayabildikleri doğrultusunda bulup yapmamız gerekenlere ulaşacağız.    

Tarık Öztürk – 22.10.2009 *ruhsalboyut.com*

İsteklerimizin merkezi kalp, yol buluşumuzun merkezi düşüncemiz, değerlendirme, seçim ve karar merkezi ise gönül olmalıdır.  İnsan bunları kendinde doğru kurar ve işletirse, kendine yakışan ve yüceliğin ondan beklediği halde olur. Dünyasal ve egosal güdülenme ve dünyasal ölçülere göre güdülmek ise ruhsal gelişimi kısırlaştırır.    

İstemek, araştırmak ve seçmek varlığımızın başta gelen yaşamsal fonksiyonlarıdır.  Birinin yeterli veya doğru olmayışı yaşamı anlamsızlaştır. Dünyasal geçiciliklerin peşinde koşmak anlamsızlıktır. Dünyaya doğduğumuz halde dünyasal olmamak, sıradan düşünmemek, herkes gibi olmamak ilk bakışta çelişkili gibi görünse de, dünyaya bunları idrak etmek için geldiğimizi bilirsek çelişki gibi görünen şeylerin, dünya sınavımız için tamamen tutarlı bir ortam sağladığı görülür.

İsteklerimiz kalpten olursa, yol bulmak için yardım alırız ve seçimlerimiz de gönülce olur. Bilinçli olarak doğruyu seçmiş oluruz. İstek, düşünce ya da seçimden biri doğru ise diğerleri de ona göre değişir ve düzelirler. Buna engel tek şey egonun tuzaklarına düşmemiz ve doğru isteklerimizi ikinci plana bırakmamızdır. Doğru seçimleri yapabilmek, kararlı olmayı ve iradeli davranmayı gerektirir.

Düşünebildiği halde isteklerini gerçekleştirecek iradeyi gösterememek rahatsızlıktır ve insana yakışan bir durum değildir. Bunu düzeltmek için yapılacak tek şey ise yenilenen şekillerde düşünmeye ve gayret etmeye devam etmektir. Seçimlerimizi doğru yönde yaptıkça iyileşir ve güçleniriz. Sonunda öyle bir nokta gelir ki artık kendimizi rahatsız edecek en ufak bir hataya düşmeden yaşayacak bir disipline kavuşuruz.

Altan Gürol – 25.10.2009 *ruhsalboyut.com*