Özümüzün ihtiyaçları, tekâmülümüz ile orantılı olarak üst üste yığılmış kademe ve safhalar şeklinde olup, deneyimlenerek ve bilincine varılarak genlerimize kotlanmak için vardırlar. Bu safhaların hangisini, hangi zamanda deneyimleyeceğimiz şart ve ortamların uygunluğuna bağlıdır.
Nasıl bir ortam, olanak ve olasılıklar içinde isek, bulunduğumuz hal ve durum özümüzün ihtiyaç ve isteklerinin bir yansımasıdır. Yani anda yaşadıklarımız ve yaşamakta olduklarımız özümüzün ihtiyacı olanlardır. İstesek de istemesek de yaşadıklarımıza tepkili veya tutkulu olmaktansa derinlemesine cesaretle giderek bize ne demek istediklerini anlamamız gerekir. Nitekim bilgisiz ve bilinçsiz olduğumuzda otomat olarak özün ihtiyaçları doğrultusunda el yordamı ile sürüklenirken kademe ve safhaları aşmak da zor ve çok uzun zamanları almaktadır. Ancak bilgi ve bilince ulaşıldığında özün ihtiyaçlarının farkındalığı ile daha hızlı yol alınarak birçok ilkel safhaların hızla aşılmasıyla ileri ve mütekâmil safhaların hal ve şartlarını deneyimleyecek duruma gelebiliriz. Ancak bu aşamalardan sonra özümüzün ihtiyaçları ile hali hazır şartlarınızın farklılığını veya örtüşmesini bilebilir, bilgi, bilinç ve sabırla özümüzün daha ileri ihtiyaçlarının telafi yönüne bilerek yönleniriz.
Orhan Yarat – 4.5.2009 *ruhsalboyut.com*
Değer olduğunu sandığımız dünyasal görüşümüz, içinde özümüzden uzak kalmamıza neden olan egosallığı barındırmaktadır. Bize öğretilmiş olan benlik duygusu ise, her şeyin, bizim dünyasal inisiyatifleri yarattığımızın düşünülmesi üzerinden geçer. İlk başta iyi bir çocuk, daha sonra iyi bir öğrenci, iyi bir okul, daha sonra iyi bir kariyer derken kendimizi dünya telaşı içerisinde bulmuş oluruz. E peki nerede kaldı o yeni doğduğumuzdaki saf enerjiler, saf duygular. İçlerimizde dolaşan yaşam enerjimizdeki saflık derecemiz, bizlerin kirlilik oranı kadar azalmaktadır. Bizler de bu oran doğrultusunda özümüze bağlanır ya da maalesef özümüzden ayrı yaşarız.
Özümüzün ihtiyaçlarını, ancak özümüz üzerinden hissedişe geçerek, O’na olan dönüklüğümüz doğrultusunda belirlemiş oluruz. Bizdeki öz, O’ndan bir parçadır. O’na olan dönüklüğümüz, hem özümüzün ne olduğunu öğrenmeye, hem de gideceğimiz yolun ciddiyetinin ne olduğunun anlaşılmasına neden olacaktır.
Tarık Öztürk – 4.5.2009 – *ruhsalboyut.com*
Özümüzün ihtiyacı bizi güçlü eden, kendi seçtiğimiz, sorumluluğunu aldığımız eylemdir. Bulunduğumuz eylemin sonuçlarında kazanımlarımızı görebildiğimizdir. Bu yüzden sonuçların olumlu veya olumsuz olmaları pek de önemli sayılmaz, önemli olan olayların arkasını farkedebilmek, üst şuura geçebilmektir.
Kendi seçtiği yolda yürümekte tereddüt edenler, sorumluluklarını taşıyamayanlar başkaları tarafından yönlendirilirler. İşte onlar her olumsuzluk için en yakınlarındakileri suçlarlar. Kendi güçlerini kullanmayanlar ödünç aldıklarını da çabuk kaybederler. Hani denir ya ''eğreti ata binen çabuk iner''.
Her sistem ihtiyacı olanı bünyesine aldığında verimi artar, enerjisi yükselir, daha büyük planlara dahil olur. Her insanın ihtiyacının farklı olması, tüm insanların binbir renkte, binbir kokuda, binbir çeşitte çiçek açması demektir, ki bu da dünyamızı inanılmaz güzellikte bulunmaz bir yer yapmaktadır.
Günal Gölhan – 5.5.2009 *ruhsalboyut.com*
Özümüzün ihtiyacı içimizden yükselerek ifade bulmaktır. Onu ortaya çıkarmak ve geliştirmek yalnızca kendi gayretimizle olabilecektir. Bunun için en yakınımızda her an bizimle bulunabilen büyük bir yardım mekanizması mevcuttur. Özün ortaya çıkışı herkeste faklı tarz ve biçimde olur. Her öz, Bir'in harikulade bir parçasıdır ve o parçaların bir araya gelişlerinin her biri ayrı ayrı muhteşem güzellikler oluşturur.
Özleri birer cevher olarak düşünürsek, onların da muhakkak ki ince ince işlenmeye ihtiyaçları vardır. Tekamül uzun bir yolculuktur, bir yaşamda olacak bir şey değildir. Ancak bir yaşamda muhakkak başarılması gereken bir etap vardır. Özün ihtiyacını duymak ve ona cevap verecek şekildeki bir yaşamı sürekli kılmaktır. Kendimizi doğru bir raya oturtmaktır. O zaman önümüz açılır ve yürümeye başlarız. Özümüz bize emanet edilmiştir. Ona ulaşamadığımız ve düzenli bir gelişme seyrine sokamadığımız sürece kapalı kalacaktır.
Özümüze ulaşmanın ilk adımı onun önündeki engelleri bir bir kaldırmaktır. Her bir engel özün önündeki perdedir. Bizim için yaşamımızda tek bir büyük amaç olmalıdır ki, onu engelleyen her türlü boş faaliyetimizi tasfiye edebilelim. Özün ihtiyacı her zaman her şartta öncelikli olabilmelidir. Ertelemek veya ikinci planda tutmak bize hiç bir kazanç sağlamaz. Yaptığımız her türlü iyi, faydalı ve doğru işler bile, vazgeçemeyerek ilk planda tuttuğumuz farklı arzuların gölgesinde kalır. Her anımızda özümüzden gelen sesi duymak ve onun gereğini öncelikli olarak, elimizden gelen en üst gayret ve özen ile yerine getirmeyi başarmak durumundayız.
Altan Gürol - 9.5.2009 *ruhsalboyut.com*