SOHBET

HER AN  BİR DEM

           Nasıl oluyor da zamanlar boşa geçiriliyor. Akıl almaz düşünceler eyleme geçiriliyor da bir türlü kişinin kendine yararı olacak şeyi tutabilmesi imkan dahilinde bulunmuyor.

           Hadi diyelim ki, kişi kendini göremeyecek durumda, peki neden fikir almaz etrafından veya onların söylediklerine kulak tıkar. Bazen de yararına olduğunu bildiği halde karşısından gelene itirazda olur. Ortaya olur olmaz şeyler atar, karşılayamaz doğruyu kendinde bir türlü.

           Aslında zaman da ona yardımcı olmaktadır. Kendinde doğru tutabileceği içsel kabule bir geçirebilse, sistemin ona sağladığı yararı alıverecek. Nedir bu tepki ve kendinden olmadığı için gösterilen bu karşı koyuş.

           Belli fırsatlarda göremediği ve gördüğü halde teptiği olayların, varlığının açılımına katkısı olacak. Bu egosal alışkanlığı hangi zaman sona erecekve karşısına çıkacak hangi büyük acının sonunda ona gerçeği anlatacak.   

           Oysa her an bir dem, her dem bir fırsat. Bir hayırlı elin uzattığı o güzel demet çiçekler hiç alınmaz mı? Gel anlamsız bekleyişle zaman harcama. Karşına çıkan her olayda sana yüce hikmetin sevgisinden bir armağanı var. Kabulde olabilecek idrakte isen sana nice hayırlar var konacak. Kaçırma fırsatları, o zamanlar bir daha ele geçmeyebilir.

Bir Dost’tan.

(Güncelleme: 18/10/2006)