HAFTANIN SORUSU
OKUYUCU YAZILARI
"Doğruluk için önce kabul gereklidir"
ifadesini nasıl açabiliriz?
Kabul şuurla ilgidir. Doğru olmayan tüm işler şuursuzluğun sonucudur. O’na dönüş kabul ile olacaktır.
Kabul çok geniş bir kavramdır. Kabulde teslimiyet, inanç, şükür, şifa, bilgi, görev bilinci ve sevgi vardır.
Elimizden geleni yapmak, ama sonuçları koşulsuz, ayrımsız ve sürekli kabul etmek gerekir. Çünkü olaylar, durumlar O’nun bize kazandırmak için verdikleridir.
Olayları kuran şuurdur. Olaylar şuurun hizmetindedir.
“Şuur olaylardaki hâkimiyettir. Yani siz hadiseler “şuur” diyebilirsiniz kısaca. Onları kullanma gücü ve müsaade kudreti birleşince, onların doğru yaşam mekânları kurulur. İşte böyle yerlerde buluşunuz birbirinizle.” (ayseli.org / Öğretilerden 13)
İnsanlar genelde toplum içinde doğru olmanın zorluklarından bahseder. Bu bilgiden de anlaşılıyor ki kabul başarılırsa doğruluk ortaya çıkıyor ve olaylara hakimiyet başlıyor, doğru yaşam mekanları kuruluyor. Bizim toplum içinde doğru olmakta zorlanmamız, doğruluk için bir takım koşullar öne sürmemizden kaynaklanıyor. Koşulların olmadığı durumlarda ortaya çıkacak sonuçları kabul etmiyoruz. Kaldı ki Bu düşünceler akla dayalı düşüncelerdir ve sevgiye, inanca, bilgiye, teslimiyete ve görev bilincine dayalı doğruluk doğru yaşam mekanının doğruluğudur, oradaki sonuçları akıl gözü göremez. Çünkü akıl gözü kitlesel zihnin gözüdür, yüksek şuur mekanlarını, o mekanlara has yasaları ve imtihanları seçemez. İmtihan ise şuurlanmanın kapısıdır. Kabul ve doğruluk olmadan o kapıdan giremeyiz.
Bizi kabulden ve doğruluktan uzak tutanın kitlesel zihne ve kitlesel şuura göre düşünmek ve yaşamak olduğunu ve bu durumun bize bütün şuurlanma fırsatlarını kaybettireceğini unutmamak gerekir.
Güney Haştemoğlu – 29.8.2011 *ruhsalboyut.com*
Olması gereken ve aslında insanın yaradılış ve fıtratında olan doğruluk için neden kabul gerektiğini açmamız önemlidir. Nitekim yaradılışla birlikte bütün ilahi, yüce ve evrensel hasletler, Mutlak olanın yansıması olup, insan genlerinde tohum halinde bilinmek, bilinçlenmek ve anlaşılmak üzere kotlanmıştır.
Evrenlere halife olmaya namzet olan insanoğlu, kendisinden başka bir varlığın yüklenemediği sorumluluğun altında tekâmül etmek üzere yola çıkmıştır. Zor, çetin ve çileli olan tekâmül yolunu yürümekte çoğu zaman zorlanmış, yozlaşmış ve yoldan çıkmıştır. Yaşamının gereği olarak adeta karanlıkta el yordamı ile yürümeye çalışırken ömrünü tüketip karmalarını bir sonraki hayatına taşımakla amaç ve hedeflerinden çok defa sapmıştır. İlahi sistem bu yüzden insanın hedefleri doğrultusunda yürüyebilmesi için ardı sıra peygamberleri göndermiş ve nihayet kitabi peygamberler ile insanlığa rahmet ve yardımlarını ulaştırmıştır.
İlahi sistem, kural ve prensipleri dâhilinde özgür iradeye müdahale etmeden insanlığa yapmış olduğu yardım ve uyarılar, insanoğlunun hayatları boyunca yüklendiği olumsuz karmalarının içinde olmasından tam bir karşılığını görmemiştir. İnsanoğlu bilinci doğrultusunda oluşturduğu yaşam, düzen ve sistemlerde koza gibi ördüğü karmasına kendini hapsetmesi sonucu zaman içinde nedenlerin nedenlerini unutmuştur. Hâlbuki sevgi, güven ve saygı vs. haller bir insanda olması lazım gelirken maalesef bu gibi kavramlar, yasalar ile insana karşı güvenceye alınınca, insan tanrısal yönünü ve değerini kaybederek aşağılara inmiştir.
Nitekim karışıklık ve kargaşanın oluşturduğu, egonun önde gittiği, güven, sevgi ve saygının olmadığı ortamlarda doğruluğun insanda yer etmesi, yükselişin başlaması için ilahi sisteme ve öğretilerine teslimiyet en başta gelir. Bilgi, bilinç ve farkındalığın yarattığı moral, cesaret ve gücün oluşumu ile kendini ve toplumunu kabul etmesi önemlidir. Hiçbir etki ve tesir altında kalmadan teslimiyet ve sabır içinde hoşgörü, saygı, sevgi ve iyi niyet hiç kuşkusuz maksadı hâsıl edecektir. Ancak olumsuz ortamlarda doğruluk için böylesine kabul, ateş içinde kalmak olduğundan hiçte kolay değildir. Bu cesaret ve atılım kurtuluştur, aydınlanmadır ve mahkûmiyetten kurtulmadır. Asırların esaretinden, karma kabuklarının hapsinden, kısır döngüden kurtulup, gerçeği görme ve nedenlerin nedenini anlamaktır.
Orhan Yarat – 30.8.2011 *ruhsalboyut.com*