İnsanoğlu inanmadığı, akıl, mantık ve şuuru ile uyum sağlamayan hiçbir inanç ve konuya tam gönül veremediği gibi, tamamen teslim olmuş şekilde inanmaz. Ancak görünürde ve bir takım davranış ve eylemlerinde seviyor gibi, inanıyor gibi davranır. Bunun nedenlerinden biri ulaşabildiği mevcut bilgilerin, düşünce ve ihtiyaçlarına tamamen ve açık bir şekilde cevap vermemesi veya kişinin ihtiyacı olan bilgileri alacak kapasite veya liyakatte olmaması. İkincisi ise sahip olduğu yetersiz ve eksik ruhsal bilgileri ile yaşam ve yaşam bilgileri arasındaki boşluk, belirsizlik ve farklılıklardır. Kişinin ruhsal bilgi ve bilincine karşı yaptıkları ve halleri tezat ve çelişki içinde olmasına rağmen mükemmelliği başkalarında, yüzeysel olarak gördüğü hal ve davranışlarda arıyorsa (Musa ve Hızır kıstası) orada dostluk, sevgi ve kardeşlik adına idare etme, geçiştirme, riyakârlık ve siyaset vardır.

         Kerameti kendinde bilmek, ben doğruyum, benim bilgim en iyi, en doğru olandır mantalitesinde gerçek ve yalın bir sevgiyi ifade etmeye kalkışmak, izah etmeye çalışmak beyhude kendini kandırmaktır ve insanlığın büyük çoğunluğu kendini kandırmaktadır. Bugün dünyada hangi insan, hangi din mensubu, hangi ruhsal bilgi ekolünde olan, sevgi deyince hemen sahip çıkmıyor? Peki, nedir sokakların hali? Nedir dinlerin düşmanlığı? Nedir herkesin bir birini dışlamaları? Aynı inancı paylaşmasına rağmen farklı düşüncede olan insanların birbirini sevmemesi, ayrı ruhsal ekolde olanların birbirlerini kabul etmemesi, ruhsal bilgi ve bilinçte olduğunu zannı içinde olan kişilerin toplumda siyasi propaganda ve ayrılıklara sebep olacak eylem ve söylemlerde bulunması veya çanak tutması nasıl ruhsallıkla sevgiyi bütünleştirecek? Sevginin nasıl bir ahenk ve uyum içinde tezahür ettiğini, onun evrenselliğini ve her şeyi şeksiz ve şüphesiz nasıl sarmaladığını herkesin derinlemesine düşünülmesi lazım gelen çok önemli meseledir. Kategorize etmek, işine, hoşuna gideni sevmek, sevgi adına güzel sözlerle tatmin olmak, sevgi adına kendini kandırmaktır, kendini sevgi insanı sanmaktır. Ancak böyle gelmiş ama muhakkak böyle gitmeyecektir.

         Ruhsal bilgiler kutsal kitaplardan tutun öğretiler olarak her yerde, her şeyde, her yazıda gizli aşikâr bir bütün aynanın küçük parçaları halinde bulunan yansımalarıdır. Ruhsallığı bir bütün olarak anlamak için parçaları anlamak lazımdır. Bundan dolayı kişilerin, gurupların ve derneklerin tekelinde olmayan ruhsal bilgileri her yerde ve her odakta aramak ve almak gerekmektedir. Çünkü ruhsal bilgilerin bir bütün halinde kişide meydana getireceği bilinç ve aydınlık gerçek hakikati ortaya çıkaracağı gibi yalın sevgiyi de ortamına yansıtacaktır.

         Gerçek ruhsallıkla sevgi bir bütündür. Nedenlerin nedenlerinin bilgi, bilinç ve farkındalığına ulaşabilmiş insan, yaşamı bir üst bilinç ve boyuttan görebilen insandır. Suyun akışını kıyıdan seyredebilen insandır. O yaşamın günlük karmaşa ve tezat ve yanlışlarının çok ilerisindeki ahenk ve uyumu sezebilen insandır. O sezdiği veya görebildiği ahenk ve uyumdaki sevginin etkinliğini, işlevini görüp ona katılmak ayrı kalmamak, onunla bir bütün olmak ister.