Varlığın Bir Armağandır

           Yol yorgunuydum. Âlemlerden âlemlere geçerken bir anda dikkatim dağıldı ve düştüm. Gözlerimi açtığımda kendimi çok büyük bir odanın içinde buldum. Odanın içinde hiçbir şey yoktu. Bir kadının hıçkırıklarını duy­dum, sesin sahibini aradım. Genç bir kız duvarın bir parça­sı olmuş, bir yarısı duvarın içindeydi. "Beni bu duvardan kurtarın!" diye ağlıyordu. O sırada kızın yanına bir adam geldi. Her ikisi de beni görmüyordu.

           Adam, "Korkma kızım, kurtulacaksın. Unutma, varlı­ğın, diğerlerine bir armağandır. Kendi varlığını sevdikçe bu duvardan bir parça senden ayrılacaktır." dedi.

           Kız sordu: "Kendi varlığımı nasıl seveceğim?" Adam, "Seni düş dünyalarına atacağım, orada göreceksin." dedi ve kız kendini düş dünyalarında buldu.

           Düşünde sevgilisi kızı terk ediyordu. Kız üzülmüştü, ağlıyordu terk edildiği için. O anda sesi duydu, "Unutma varlığın, diğerlerine bir armağandır." Adamın sesiydi bu. Kız anladı. Ağlamayı bıraktı ve gülümsedi. Kendisini terk eden sevgilisine "Varlığım sana bir armağandı. Ar­mağanın değerini bilemedin. Armağan, değerinin bilen­ler içindir." dedi. Kızın içi rahatlamıştı. Yeniden gülmeye başladı. Sevgilisi korkmuştu. Değerli bir şeyleri kaçırdı­ğını düşünüyordu.

           Sevgilisi, "Ben hata yaptım. Bana armağanımı geri ve­rir misin?" diye sordu. Kız "Kıymetini bilecek olsaydın belki. Onu kıymetini bilecek olana saklıyorum." dedi. O anda kız duvardan kurtuldu. Özgürdü. Kız, adama sordu: "Sırrı neydi olan bitenin?" Adam yanıtladı. Sen diğerleri için bir armağansın. Armağanın değerini ne kadar yük­seltirsen, o kadar kıymete binersin.

04.01.2009 *ruhsalboyut.com*