Duygu, hayrın birbirimiz üzerinden fark edilmesi için yaratılmış açıcısıdır. Hayır, birbirimize hizmet üzerinden varlığımızda açılan sevgi kapısıdır.

         Duygular, tüm yaratılmışların bağlantıda olmasını fark ettiren, üzerlerimizdeki reseptörlerdir. Üzerimizde açtığımız her yeni görev, bizlerin ilgili merciler üzerinden bağlantısını kurdurandır. Her bağlantı, bu reseptörler üzerinden keşfedilendir. Üzerlerimizdeki etkisi ne durumda, verdiğimiz tepkiler neye göre nasıl? Bütün bunlar, bizlerin olup biteni algılamasını sağlatanlardır. Her birimiz bu algıları eyleme geçirip, insanlığın gelişimine sunanlarız. Her algı, eylem safhasında bir üst algıyı açan olmalıdır. Bu girişimdeki öz’de oluş, hayrın işleticisinin içlerimizdeki saflık değerini belirler. 

         Her birimiz, gelişimini O’nun yolunda tamamlayacak olanlardır. Duygularımız, birbirimiz üzerinden vakıf olacağımız, sevginin aktarılacağı manevi değerlerimizdir. Sevgi, O’nun insan olma vasıflarımıza kavuşabilmemiz için bizlere çizmiş olduğu en üst sınırdır. O’ bizden, insanüstü olmamızı beklemektedir. Duygu, gelişimimizdeki sevginin ulaştırıcısıdır. Ve sadece, iyide ve doğruda olunduğunda gerçek sevgiyi tadacağızdır.                    

Tarık Öztürk - 16.1.2012 *ruhsalboyut.com*

Tüm duygularımı terk ettiğimi hayal ediyorum. Aklımın dahi ortadan kalkacağını görüyorum. Gönül olmasa akıl çalışmaz demişlerdi. Tabii aklın gönülle çalışması ideal durum. Gönül en yüce duyguların, sezgilerin yeri. Sevgi ve mutluluğun peşinden akılla koşuyoruz, korku ve üzüntüden akılla kaçıyoruz. Duygularımız realitemize bağlı olarak bir seviye tutturuyor. Duygularımız nasılsa biz de öyleyiz. Düşük titreşimli bozuk duyguların etkisinde akıl bize acı deneyimler yaşatıyor. Ama yüksek bilgilere de akıl duygularla ulaşıyor.

Ta en baştan bu dünyayı bizim yarattığımız bildirilmişti. Dünyamıza, üzerindeki nice güzelliğe bakınca ne kadar ince duygularla dolu olduğumuz ortaya çıkıyor.  

Sevgi en yüce duygu olarak yaratıcılık gücüne sahip. Sevgiyle değişiyoruz, sevgiyle yaratıyoruz. Sevgi her şeyi hayra götüren enerjidir. Sevgi yaşam enerjisidir.

Duygu olarak sevgi diğer duyguların kaynağıdır. Zamanın gerisinde kaldığımızda heyecan kaybolur. Heyecanını kaybeden sevgiyi de kaybetmiş, gelişimi durmuştur. Çünkü sevgi zamanı takiple yükselir ve asla dönüş, değişim hızlanır.

Sevginin boş bıraktığı yeri korku ve üzüntü doldurur. Korku ve üzüntünün alt basamakları bozuk duygulardır. Kıskançlık, hırslar, açgözlülük vs. Geçici değerlere sımsıkı sarılmak daha alt seviyede bir duygudur.

Görülüyor ki duygular yükseldikçe sayısı azalıyor ve en tepede sevgide tekleşiyor.

Güney Haştemoğlu – 16.1.2012 *ruhsalboyut.com*

           “Duyduğumuz, duyumsadığımız her şeye, özellikle de tüm tutkularımıza, hafif veya ortalama şiddetteki heyecanlarımıza, aşk, sevgi gibi genel hallerimize, genel ve içgüdüsel eğilimlerimize verilen ad.”(Felsefe Sözlüğü)

Duygularımız insan olmamızın yanında gelişmişliğimizin bir göstergesidir. Ne isek ona göre tepki verir hassasiyet gösteririz. Algıladığımız etki, tesir ve eylemler karşısında bizde olan algı ve değişimler duygusallığımızın evrimsel ölçüsüdür. Anlamak, hissetmek ve detaylarına inebilmek tekâmül kademelerinin ileri safhalarının bir göstergesidir. Gelişmemizde duygularımızın etkilerini, ikazlarını ve tesirlerinin önemi büyüktür. Dış dünya ile olan ilişkilerimizde algılamanın, öğrenmenin ve etki altında kalmanın meydana getirdiği hareketlilik, alaka ve canlılığın ilerlememizde temel etkinliği vardır. Bundan dolayı hassas ve algı düzeyi yüksek olan insan bunalımlı ve sorunlu olsa da sosyal insandır. Sosyal olan insan gelişen, bilgilenen, bilinçlenen ve farkında olan insandır. Toplumsal olarak her ne kadar durağan, vurdumduymaz, sessiz, sakin ve uysal insanlar genelde muteber algılanıyorlarsa da, gerçek mutluluk gelişim, değişim ve hareketliliğin küllerinden doğar. Bu yüzden duygularımıza kulak vermek, etki, tesir ve yaptırımlarını takip etmek ve yaşamak gerekir. Korkmadan, bastırmadan, yılmadan ve yıkılmadan gösterdiği yolda sabırla düşe kalka aydınlanma ve bilinçlenme eşiğine ulaşmak gerekir. Duygularımız, tekâmül yolunda deneyimleyeceğimiz ihtiyaçlarımız, isteklerimiz ve karmalarımıza göre genlerimize kotlanmış ve şartlanmıştır. Algı ve hassasiyetlerimiz o doğrultudadır. Nitekim sonunda aydınlanmış insanlardaki o özgüveni, aydınlığı, yaşama azmini, bilmenin ve bilinçlenmenin verdiği mutluluğu görebilirsiniz.

Orhan Yarat - 16.1.2012 *ruhsalboyut.com*