Farkındalık Işığı

         Hepimiz aslında saf ve içsel farkındalık ışıklarıyız ya da ruhsal farkındalık ışıklarıyız. Arındığımız ve doğru bilgiyle bilgilendiğimiz, sezgilerle donatıldığımız ölçüde de bunu çevremize yayarız. Birer ışık feneri oluruz. Farkındalık ışığı bir nesne ile karşılaştığında bilinç oluşur. Her bilinç koşullanmaya ve bağlanmaya açıktır. Çeşitli rollerimiz ve etiketlerimizle de kişiliklerimiz oluşur. En çok özdeşleştiğimiz şey bizim kimliğimiz olur. Bu sahte kimliklerin ve özdeşleşmelerin ötesine geçtiğimizde ise özsel doğamıza, saf farkındalık ışığı olma halimize geri dönmüş oluruz. Farkındalık, Bilinç, Koşullanma, Kişilik, Kimlik ve Kimlik Ötesi altılı bir dizgedir.

         Bazen bir insanın yüzüne bakarsınız ve birden o insanla ilgili sezgiler sizi dolduruverir. Bilgelik, bakışla ilgilidir, bilgi ise düşünceyle. Bakışımızın kalitesi oranında altıncı duyumuz bize kaliteli veriler sunar.

         Daniel Goleman, “Duygusal Zekâ” adlı kitabında duygusal zekâ ile ilgili tanımları beş ana başlıkta toplar: Özbilinç; Duyguları İdare Edebilmek; Kendini Harekete Geçirmek; Başkalarının Duygularını Anlamak ve İlişkileri Yürütebilmek. Bir duygunuın daha oluşurken fark edilmesinin, Duygusal Zekâ’nın temeli olduğunu söyler. Kişinin duygularının her an farkında olmasıyla ilgili yeteneğin, ‘Psikolojik Sezgi’ ve ‘Kendini Anlama’ nın temeli olduğunu söyler.

         Özbilinç kavramının İngilizcesi self-awareness’tır ve ‘kendinin farkındalığı’ olarak da çevrilmektedir. Bir insanın kendisinin farkına varması Budist psikoloji’de ve kişilik ötesi psikolojide geçen çok önemli bir terim ve deneyimdir.

(Güncelleme: 08/06/2007)