Yaşlı Bilge ve Oğlu

         Güçlü ve kuvvetliydi. Çok çalışmaktan yılmazdı. Yaşlı bir bilgenin oğluydu. Bir gün bahçelerindeki büyük kayayı bulunduğu yerden kaldırmaya ve yerine ağaç dikmeye karar verdi. Bu fikri yaşlı bilgeye de söyledi.

         “Baba, bu kayayı oradan kaldıracağım ve yerine ağaç dikeceğim; bunun için yeterince gücüm var” dedi.

         Bu fikir yaşlı bilgenin hoşuna gitti. Kaya parçasının yerini bir fidan alacaktı. Şöyle dedi: “Oğlum, bu fikrin beni sevindirdi. Çok gayret göstereceğini biliyorum ama beni dinlemelisin.”

         Oğul ise heyecanlıydı ve yaşlı bilgenin ne söyleyeceğini dinlemeden hemen işe koyuldu. Genç adam çok çalışıyor, bütün gücünü kullanıyor ama bir türlü kaya parçasını bulunduğu yerden kımıldatamıyordu. Günün sonunda kanter içinde yorgun düşüyor ama sonuç değişmiyordu.

         Genç adam çok çalışmış ama hedefe ulaşamamıştı. Güçlü ve istekliydi ancak sonuca nasıl ulaşması gerektiğini bilmiyordu. Yaşlı bilge yorgun oğlunun yanına gelerek elini omzuna koydu ve elindeki uzun bir demir çubuğu oğluna uzattı. Bunu kayanın altına yerleştirmesini ve uygun bir destek kullanarak tekrar denemesini söyledi. Genç adam yaşlı bilgenin dediklerini yaparken biryandan da üç günlük yorucu çalışma sonunda yerinden bile kıpırdamayan kayanın bu çubukla nasıl zahmetsizce kaldırılabileceğini düşünüyor ve buna inanmıyordu.

         Yaşlı bilge oğluna yaklaştı ve kaldıracı kullanarak kayayı yerinden çıkardı. Genç adam şaşkındı. Yaşlı bilge oğluna şöyle dedi: “Çok çalışmak, sonuca ulaşmak demek değildir. Büyük olan kaya değil, küçük olan beyindir.”

(Hikâye yazarları: Niyazi F.Eres – M.Emin Türkoğlu)

(Güncelleme: 13/10/2006)