|
HAFTANIN SORUSU / OKUYUCU YAZILARI
O'nun Gerçeğin Her Yerinde Mevcut Olan Aynasını Nasıl Görmekteyiz?
O’nun aynasının kısımlarını ancak tekâmülde aldığımız yol, bilgi ve bilincimiz oranında nasibimiz kadar kalp gözümüzle görür ve sezeriz. Ancak aynanın tümünü görmek biz fani dünya insanlarının nasibi olmadığı gibi, bizden yukarıda bulunan sistemlerin katmanlarında bulunan yüksek varlıklar için dahi nasip değildir. O her şeyin arkasında kendini gizlenmiştir. Varlık tekâmül ettikçe safhalar halinde gerçek aynasının parçalarından görebildiklerini birleştirerek görüş ve anlayış alanını sürekli genişletir. O’nun aynası mikrodan makroya bütün sistemlere hükmü ve yasaları dâhilinde ezelden ebede yansır. Bulutların değişimi ve hareketlerine kadar her olay ve oluşumda O’nun yasalarının hükmü vardır. Hiçbir hareket, eylem ve oluşumlar O’nun planı ve programları dışında değildir. Çok bilinmeyenli matematik hesapları gibi her eylem ve olay başka bir eylem ve olayla bağlantı halindedir. Onun için bütün sebep ve sonuç ilişkilerinde göremediğimiz anlamlı ve maksatlı bağlantılar mevcuttur.
O’nun evrenlerinde tekbir yasa ve onun hükümleri vardır. Bu tek yasa evrim yasası olup kural, düzen ve işleyişi bireysel olarak anlaşıldığı kadarı ile anlayışlara kendini açarak belli eder. Bütün diğer detay ve unsurlar yaşam içinde evrim yasasını tamamlayıcı, bütünleştirici uzantıları olarak vardırlar.
Orhan Yarat - 3.8.2009 *ruhsalboyut.com*
Her yer ve herşey O’nun gerçeğidir. Gerçek, gören için aynadır. Çünkü baktığımızda kendimizi görürüz. Gerçek karşısında kişinin tutumu o gerçeği değil kişiyi ifade eder. Kişi gerçek karşısında bir takım değerlendirmeler yapar. Değerlendirmeler kişinin realitesine bağlıdır. Değerlendirme egosal olabilir, şuurca olabilir. Hiç kimse sadece ego ile davranmaz. Bu nedenle aynada hem egomuzu, hem de şuurca hangi noktada olduğumuzu görebiliriz. Kuşkusuz bu görüş belli bir farkındalık düzeyinden sonra olur. Yoksa bu farkındalığa erişmeden “batsın bu dünya” şarkısının aslında bizim aynadaki görüntümüz olduğunu anlamamız mümkün olmaz.
Tüm yaşamımız, ruhsal yetişkinliğimiz, o aynadaki kabul ettiğimiz veya etmediğimiz aksimizden ibarettir. Öyle ki bize iyilik edenler bizim iyiliğimizi, kötülük edenler bizim kötülüğümüzü yansıtırlar. Bizi sevenler bizim onlara olan sevgimizi yansıtırlar. Aynaya kızmak mümkün mü?
Gerçeğin aynası aynı zamanda Yaratan’ı aksettirir. Aynası iştir kişinin. Ve görebildiğimizden göremediğimize, anlayabildiğimizden anlamadığımıza uzanan âlemler, O’nun işi, aynasıdır. O aynada kendini gören O’nu da görmüş olur ya da O’nu gören kendini de görmüş olur. O aynada ya kendini gör, ya da O’nu.
Güney Haştemoğlu – 4.8.2009 *ruhsalboyut.com*
Etrafımızdaki herkes, her şey bizim gerçeklerimizi bize gösteren birer aynadır. Bulunduğumuz noktadan, olgunluğumuz ve olgunluğumuzun getirmiş olduğu algılayış şeklimize göre de O’nun gerçeklerinin farkındayız. Farkında olduğumuz yer, kendimizdeki gerçekleri gördüğümüz yerdir. Kabullenemediğimiz gerçekler için, her şey O’nun kanalıyla bize ayna olmadadır, bizi bize göstermededir, ta ki görene kadar.
Burada bizlere düşen; yaşadığımız bütün güzelliklerin ve zorlukların içinde, bize verilen nimetleri görüp değerini bilmek, güzellikleri yaşarken, fazla rehavete kapılmadan gereğini yaşamak, zorluklar karşısında da O’nun bizi sevdiği için, üstesinden gelmemiz gerekenlerin olduğu bilincini taşımaktır. Çünkü karşımıza çıkan her şey yasasına uygun olarak, talebimiz doğrultusunda, yaşamamız gerekenler olarak karşımıza çıkmaktadır. Umarım farkındalığımız artarda, her aynada kendimizi görür hale geliriz.
Tarık Öztürk – 5.8.2009 *ruhsalboyut.com*
Şehrin gürültüsünden uzakta, bir nehrin kıyısında yemyeşil çayırlara uzanıp akan suyun sarhoşluğuyla etrafımıza bakarken, gördüğümüz her şeyin muhteşem bir zekânın ürünü olduğunu düşünmüşüzdür. Gerçek varlığımız bilincimizin derinliklerinden çıkıp bizi tamamen sardığında, bütünün bir parçası olduğumuzu hatırlayıveririz. Bütünlenme arzusuyla ateşlenen kalbimizin sesi yerlerin ve göklerin müziğiyle tınlamaya başlar.
“Ağaç olsam” diye düşünürüz. “Dallarıma kuşlar konsa gölgemde serinleseler, meyvelerimle karınlarını doyursalar. Sonra, rüzgâr yapraklarımı savurup çorak topraklara tohumlarımı götürse, orada filizlenip hayat olsalar o tohumlar.”
“Irmak olsam” deriz. Bildiğim bilmediğim bütün canlılar yaşasın içimde, hiçbir canlı susuz kalmasın diye. "Gürül gürül çağlasam, dağ taş dolaşsam, gittiğim yere yaşam götürsem. Bitkilere, çiçeklere hayat versem” diye düşünürüz.
“Sonra binbir çeşit çiçek olsaydım da en güzel ballarını benden yapsaydı arılar; en güzel mis kokularımı yaysam her yana, koklayanlar kendine gelip baksalar etrafındaki mucizelere."
"Yerde bir karınca olsam, birlik içinde çalışsam. Durmadan, dinlenmeden dostlarıma yardım etmek için çırpınsam, son nefesime kadar bir of bile demesem. Sevgiden başka bir şey bilmesek ve bu yaptıklarımızdan hiç haberimiz olmasa. Bir HİÇ olsak.”
Ne zaman birliğe hizmet için yoldaysak,
Ne zaman yaptıklarımızı değil yapamadıklarımızı önceliklerimiz haline getirirsek,
Ne zaman ki önce BEN değil SEN dersek,
O zaman O'nun gerçeğin her yerinde aksini göreceğimizden şüphemiz olmasın.
Oğuz demir - 7.8.2009 *ruhsalboyut.com*
Gözümüzle gördüğümüz her şey, ulaşabildiğimiz her düşünce, sezebildiğimiz her duygu Yüce Gerçeğin insana gösterdiği bir işarettir. Farkındalığımız geliştikçe ona daha çok yaklaşırız. Nesnelerin ne kadar güzel, uyumlu, mükemmel olduklarını, her olanın yerindeliğini anlarız. Hayranlığımız artar, merhametimiz, sevgimiz çoğalır ki bu hem içe doğru, hem dışa doğru büyümedir. Büyüme demek görmek demektir. Kişi bildiğini görür. Öfkeyi biliyorsa öfkeyi, korkuyu biliyorsa korkuyu, sevgiyi biliyorsa sevgiyi görür vs.
Kişiye en yüce gerçek gösterilse, anlatılsa, onun gerçeği ancak anladığı kadar olabilir, daha fazlası olmaz. Karnı aç olanın altın yumurtlayan tavuğu sadece yiyecek olarak görmesi gibi… Elindeki büyüme fırsatlarını kullanamamak bu kadar acıdır. Bu nedenle neyi bilip görmemiz gerektiğini her gün yeniden düşünmeliyiz. Yaşamın her türden olaylarla önümüze serdiklerine, anlamamız için adeta haykırdığına, tüm dünyanın bir anlamda bizlere en güzel şarkıları koro halinde söylediklerine kulak verelim.
Günal Gölhan – 8.8.2009 *ruhsalboyut.com*
Her yerde mevcut olana öyle bir bakmalıyız ki, hemen gerisindeki muhteşem esası görelim. Aynada gördüğümüz şeyi gerçek sanmak yerine, onun gerçeğin giysisi olduğunu, gerçeğin dışta olmadığını, görünenin ardında gizli olduğunu her zaman hatırda tutmalıyız. İnsan beden olarak görünüyor ama esası ruhtur. Gözünün esası arasıra çakan farklı bir bakışıdır, yüzünün esası dışa yansıttığı ve yaydığı olağanüstü güzel ifadesidir.
Etrafımız aynadır. Aynaya güzel bakarsak gördüğümüzden memnun oluruz. Rahatsız edici şeylere karşı anlayışlı ve güçlü oluruz, böylece onlara ilaç oluruz. Kendi aynamızdan yansıyan da güzel olur. Zira biz de aynayız. Zihnimiz, kalbimiz, bedenimiz ve herşeyimizle…
Altan Gürol - 9.8.2009 *ruhsalboyut.com*
|