|
|
|
Yazdırılabilir Versiyon |
|
|
HAFTANIN SORUSU
OKUYUCU YAZILARI
Aklın Gönül ile Kullanımı Nasıl Gerçekleşir?
Bazen öyle kavramlar vardır ki içeriklerine saygı duymak, başkalarının da saygı duymalarını teşvik ederek dikkatleri, anlatılmak istenen kavramların manalarına çekmek önemli bir eylem olsa gerek. “Aklın gönül ile kullanımı” da böylesine birkaç cümlenin bir araya geldiği ama mana ve anlam olarak geniş, derin ve çok değerli olduğu düşüncesindeyim… Samimi olarak böyle bir hali tam olarak yaşamadığım halde ansiklopedik bir yöntemle ne olduğunu anlatmaya çalışmak tarzı doğrusu bende sıkıntı yaratmadı dersem yalan olur. Ancak bir karınca misali de olsa hizmetin kutsallığına inanarak, oradan buradan öğrendiklerim ve okuduklarım ile kısaca konuyu yazıyorum;
Akılın gönül ile birlikte ara sıra, anlık olsa da kullanımı herkes için geçerli olan bir deneyim olsa gerek. Anlıkta olsa insanda bir teşevvüş meydana getirmesi, böylesine bir hal için tutku ve özlem uyandırması tekâmül için gerekli olduğu kanaatindeyim. Ancak aklın gönül ile birlikteliğinin devamı sürecinin oluşması için birçok değerli insani ve evrensel hasletlerin kişide olması, oluşması ve bunun bir hizmet açılımı meydana getirmesi gerektiğini düşünüyorum. Aklın gönül ile birlikte kullanımı, birçok gerçek ve hakikatin anlaşılması, evrensel bilgi ve bilincinde olunması gerektirdiğini sanıyorum.
Ancak dünyasal yaşamda halihazır eldeki bilgi ve bilinç sonucu, nefis olmuş bir akıl ve yaratılan büyüklü küçüklü şartlandırmalarla dolu gündelik yaşamın hengâme ve telaşı içinde, tutku ile bağlı olduğu vazgeçemeyeceği oyuncakları ile birlikte akıllarını gönülleri ile birlikte kullanma işi nasıl olur acaba?... Nitekim içi boşaltılmış, çarpıtılmış ve kendine hizmete amade edilmiş evrensel bilgilerden yaşamsal kavram ve bilgiler çerçevesinde, nice kavramlar sonuçsuz, kısır ve etkisiz kalmış olup toplumun çoğunluğuna bir şeyler vermediği hususu herkesin ortak kanaati olduğu inancındayım. Çünkü aklın gönül ile birlikte kullanımının temeldeki anlamı insana hizmet, topluma hizmet, evrenlere hizmet olması gerekir. Onun için sevmeden, sevginin ne olduğunu bilmeden, tüm benliği ile teslim olmadan, akıl ile gönül arasındaki engeller kalkmadığı gibi, akıl ile gönül de bir olmaz inancındayım.
Orhan Yarat - 21.6.2010 *ruhsalboyut.com*
Her insan akıl ve gönül denen enerjiden şuuru oranında kullanımdadır. Akıl ve gönül insana armağan edilmiş iki önemli hayırdır. Akıl çift taraflı çalışabilir, hem iyiliğe hem kötülüğe. Ama gönül sadece iyilik için vardır. Bu bağlamda gönlü kapalı olan sadece aklını kullandığında bulunacağı eylemde hem kendi hem dünyamız risk altındadır. Akıl sorun çözmede belli bir yere kadar faydalıdır. İnsan denen sistemin ise ihtiyaçları çok daha fazladır. O gönül dediğimiz yüce yer ise yaşamda huzur, coşku, tat, sevinç de arar ve bütün bunlar diğer insanlarla da paylaşılmalıdır.
Albert Schweitzer bir teologdu. Sevgi ve din konusunda konuşup yazmaktan bıktığını ve eyleme geçmek için içsel bir coşku duyduğunu yakın dostlarına söylediğinde otuz yaşındaydı. Doktor olmak ve Afrika'nın hasta ve yoksul insanlarının dertlerine çare bulmak istiyordu. Yakınlarındaki herkes bu fikrinden onu caydırmaya çalıştıysa da başaramadılar. Otuzsekiz yaşında doktor oldu ve Gabon’da önce bir tavuk kümesinde hasta bakmaya başladı. 1965’te doksan yaşında öldüğünde burada kurduğu hastane binlerce hastaya tedavi imkanı veriyordu. Ve oraya gömüldü. Bugün aklını gönlü ile birlikte kullanan bu mükemmel örnek insandan dünya hayranlıkla bahsediyor. İnsanın insana emanet edilmesinde akıl gönül birlikteliğinin yeri ve anlamı budur.
Günal Gölhan – 23.6.2010 *ruhsalboyut.com*
Akıl belli bir güçtür. O gücün nerede, nasıl ve ne ile kullanılacağı insana kalmıştır. Aklı gönül ile kullanmıyorsak egomuzla kullanıyoruz demektir. Aklı mantıkla da kullanmak mümkündür. Aklı mantıkla kullanmak bizi egodan uzaklaştırır ve yükseltir. Mantık aklın terazisidir. Akıl ve mantık O’nun insana lûtuflarıdır. Ancak aklın ve mantığın durduğu yerde aklın gönülle birlikte kullanılması insanı çok daha ileriye götürecektir.
Aklı gönülle birlikte kullanmak Yaratan ile aramızdaki kapıyı açmaktır. Bu da inançla olur. İnanmak aklı ve gönlü bir arada kullanmak demektir. İnanç sahibi bilir ki gerçeğe ancak gönül yolu ile ulaşılır, akıl tek başına üst gerçeği kavrayamaz.
Düşünmeyi bilmek, düşüncede yükselmek, dikkat ve Yüce Rabbe teslimiyet aklın gönülle birlikte kullanılmasını sağlar.
Aklı gönülle birlikte kullanabilmek için alçak gönüllü olmak gerekir. Aklını beğenen gönlünün sesini duyamaz. Aklı beğenmek nefistir.
Yüce Sistem insanı inanca zorlamıyor, sadece verilen bilgiler üzerinde “düşününüz, mantıkla ölçünüz, ondan sonra inanınız” diyor. Düşünmek ve mantıkla ölçmek, vicdan muhasebesi yapmak ve sonra bütün bunlara rağmen inançta geri kalmak nedendir? Cesur olamamaktandır. Çünkü aklını gönülle birlikte kullanmak içinde yaşadığımız, akıl ve nefisle inşa edilmiş toplumsal değerlere karşı bir eylemdir; akıl ve nefisle kazandıklarımızın kaybıdır; bu da bir cesaret işidir. Unutulan odur ki akıl ve nefisle kazanılanlar zaten gerçek kazançlar değildir ve zaten kaybedilmeye mahkûmdur. Aklın ve nefsin kazançlarının peşinde koşanlar veya bunlardan vazgeçmek için yeterli cesarete sahip olmayanlar gerçek nazarında hiçbir değeri olmayan şeylerle ruhlarını takas etmiş olurlar.
Aklını gönlüyle kullanamayanlar hayrı bilemezler, huzuru yaşayamazlar, gerçeği asla bilemezler.
Aklı gönülle birlikte kullanmak yaşamı değerlendirmektir. Değerlendirebilen için yaşam en büyük huzur, ancak bunu karşılayamayan içinse yalnızca ıstıraptır.
Güney Haştemoğlu – 27.6.2010 *ruhsalboyut.com*
Bizler neyin üzerinde isek, akıl üzerinden bize ulaşan düşünceler de o yönde oluyor.
Gönül, O’nun bize ulaştığı, özümüzün seslendiği yer oluyor. Gönlümüz, aklımızın kullanımına açık olmayı bekleyen yüceliğe giriş kapısının tokmağıdır. Tokmağı çalıp içeriden gelecek sesin ne olduğunu bulmak bizlerin deneyimleri üzerinden gerçekleşeceklere ışık tutan yegâne fırsattır. Aklımızın bu yönde kullanımı gönül üzerinden gelecek seslere yönelişimiz kadardır. Gönlümüzün sesi ile diğer sesler arasındaki farkın ayırt edilişi, bizlerin yöneldiği yerin kullanımıyla orantılı olarak netleşir. Netliğimiz, kararlılığımızın üzerinden hareket ettiğimiz, ikilikte olmadığımız müddetçe korunarak görüntü almamızı sağlar.
Gönül üzerinden yaşama sürekliliği, aklın gönül ile kullanımı kadardır. Aklın gönül ile kullanımı, gerçeklerin gönül üzerinden görülerek bu yönde eyleme geçilmesi ile gerçekleşir.
Tarık Öztürk – 28.6.2010 *ruhsalboyut.com*
Düşünceler ve duyguların güzel dengelenmesi aklın gönül ile kullanımıdır.
Akıl, zihin, zeka, mantık, sezgi gibi donanımlarımız düşünce sürecimizin mekanizmalarıdır. Bunlar herkeste birdir. Ne var ki kullanım farkları yüzünden herkeste farklı işleyiş biçimleri alırlar. Kullanan ve seçimleri yapan kendimiziz. Başka bir deyişle, bilincimiz…
Yanlış düşüncelerin altında hastalıklı duygular vardır, onların altında da yanlış bilgilerden oluşmuş düşünce kalıpları vardır. Yanlış kullanımlar ve seçimler aklın veya zihnin hatası değildir. Onlar çok değerli varlıklarımızdır. Örneğin, aklın mukayese yapma yeteneği vardır. Mukayesenin neticesinde kıskanan veya küçümseyen, varlığımızın tek sorumlusu olan bilincimizdir. Kendindeki değerleri bilen ve gönülle kullanan kişi kıskanmak yerine hayranlık duyar, küçümsemek yerine dostluk etmeyi seçer.
Sonuç olarak, aklın gönül ile kullanımını sağlayan şey erdemdir. Gönül O’ndan gelen sevginin hissedildiği, birlikte yaşandığı ve akıtıldığı yerdir. Sevgi ise erdemlerin temelidir.
Altan Gürol - 30.6.2010 *ruhsalboyut.com*
|
|
|
|
|
|
<< geri |
|
|
|
|
|