Sevgiye Ulaşmak Sırra Ulaşmaktır

           İnsanın yaşamda tek hedefi var. O da gerçek sevgiyi yaşamak ve birlik olabilmek. İnsan birlik olamıyor. Çünkü sevgiyi bilmiyor. Adına sevgi dediğimiz egosal bir duygudan medet umarak, onu içimizde çoğaltmak istiyoruz. Olmuyor. Önce bunu kabul etmek gerekir. Öğrendiğimiz bütün bilgiler, karşılıklı sohbetler, düşünce üretme, yazı yazma, kitap okuma; bunların tek hedefi gerçek sevgi ve birliktir.

           Sevgi öyle bir güçtür ki, bizi bir anda başka bir boyuta taşır. Değil dünyamız, evrenimiz değişir. Çünkü boyutumuz değişmiştir. Sevgi yanmaya can atacağımız bir ateştir; sahte biz’i yakar, gerçek kimliğimizi anlamamızı sağlar. Öyle ise sevgiyi henüz tatmadığımızı kabul edelim ve o ateşi kuvvetle isteyelim.

           İstemek demek, onun koşullarını, yerini hazırlamaktır. Yaşam koşullarımızı beslenmekten sağlığımıza, insanlarla, doğa ile ilişkilerimize kadar yeniden düzenlemek, en yakın çevremizden evrene kadar zaten öz varlığımızla içinde yaşadığımız Birliği ve Gerçek Sevgiyi hissetmeye çalışmak, öğrendiğimizin eylemi içinde olmak, yüksek amaçla, duyuşlarla bağdaşmayan her şeyi terk etmek gerekiyor. Çünkü biz şu anda bir ayağımızla başka bir birlik içindeyiz. Hangi birlik? Egosal birlik; ferdiyetin hâkim olduğu birlik. Sistem olarak birlik ister yüksek olsun, ister ego seviyesinde olsun, canlı bir organizma gibidir, kendi bütünlüğünü bozacak şeyleri yaşatmaz. Bu nedenle egosal seviyede yaşarken, yüksek duyguları ve bilgileri kısa süreli olarak hissederiz ve derhal kaybederiz. Çünkü sistemimiz onları kabul etmiyor. İşte bu noktada bu ego dediğimiz sistemi tanımak gerekiyor. Egoyu kendimiz zannettikçe onu tanıyamayız. Nedir kendimiz? Kendimiz dediğimiz şey egoyu, ferdiyeti ifade ediyor. Ama biz ferdiyeti terk etmeden ulaşamayacağız bir sistemin kapısı önündeyiz. Koza kelebeği bilmiyor. Ferdiyet terk edilince ortaya çıkacak olan “gerçek biz” i bilmiyoruz. Korkuyoruz. Korkuyu sadece sevgi önler. Ve o sevgi bizi her yandan sarmış, kucaklamış durumdadır.

           Sevgi bütün sırları aydınlatır. Bilgiyi yanlış yerlerde kitaplarda arıyoruz. Kitaplar, şu okuduğunuz yazı bile, onları yazanların hissedişleridir; aydınlanmamız için düşüncemize, kalbimize ilk hareketi belki verir belki vermez; Verirse eğer, ondan sonrası kitapta değil bizdedir. Sevgiye ulaşanın kitaba gereksinimi yoktur,  çünkü sevgiye ulaşmak, bilgiye sırra ulaşmaktır.

Güney Haştemoğlu

14.01.2008