Bildiğimiz Sevgiyi Geçmek

           Sevgiyi hedef seçmek için onu bilmek gerekecektir. O, bildiğimizi zannettiğimiz adına sevgi dediğimiz şey değildir. Yahut onu hemen anlayacağımız ve zaten bilmek de olduğumuz şey de hiç değildir. Telaffuz ettiğimiz sevginin bildirilen gerçek sevgi olmadığını kalben duyup şaşırabilmeliyiz. Farkı görünce de bu yeni hedefi bilgilerin eşliğinde öğrenmeye çalışma isteğinde olmalıyız. Bu isteği kalben duyduğumuz takdirde önümüzde açılacak bir ufuk bulunabilir. Sevgi içimize hoş gelen değildir. Sevgi karşımızdakinin hoşlanacağı da değildir.

           Sevgi kalp gücüdür. En yüksek duygularla bütünlük sağlamadır. Yüksek duyguların tadılabilmesi için yaşam koşullarımızın mutlaka değiştirilmesi lazımdır. Zira yüksek duyuşlar tamamen bulunuş ve kullanımla bire bir bağlantı içindedir. İstediğimiz vasata yüksek bir bilgiyi indiremeyiz. İndirmiş olsak da onu yaşamak asla mümkün olmaz. Sevgiyi anlamadan yüce ve ebedî değerleri hissedemeyiz. Sevgi içimizin ışığıdır. Şayet ondan bir esinti varsa huzur içinde ve mutlu bir insan olduğumuzu kesintisiz duyarız. Yaptıklarımızı yeterli bulmayıp daha farklı ve kalbî işlerin özlemini içinde oluruz. Anlam gücünü duyar ve yaşamı daha hareketli ederiz. Hareket; yetişme ve çözümleme anlamını içerir. Duyuşunda olduğumuz şeylere karşı muhakkak bir yapacağımız olmalıdır. Bilgisinde olduğumuz şeyler bizlere bir açılım için çıkartılır. Bağlantılarıyla devamlılığı temin ederiz. Bu bir farkındalık olduğu kadar fonksiyon bilgisidir. Ancak bu hissediş ve bağlantı devamlılığı, evrensel sevgi motifini oluşturacaktır.

İlham Ülgor

09.01.2008.