|
|
|
Yazdırılabilir Versiyon |
|
|
HAFTANIN SORUSU OKUYUCU YAZILARI
Kendini kandırmak nasıl bir durumdur?
Kendini kandırmak, kişiye tahmin edemeyeceği kadar büyük zararlar veren ve dolayısıyla da tekamülünü yavaşlatan obsesif bir durumdur. Gölge benliğin ki, buna ego etkisi diyebiliriz, buna zihinsel ve duygusal zayıflığın getirdiği açıklıklardan sızarak gücünü kullanan geri mekanizmaların etkisi diyebiliriz, buna birleşik zihinsel alan etkisi diyebiliriz, buna şuursuzluk ve içinde barındırdığı alt değerler diyebiliriz, her ne olursa olsun bir kişilik zayıflığıdır. Öz benden uzaklaşma, gerçek olmayan farklı bir benliği yaşamadır. Bunun için gölge benlik olarak adlandırıyorum düşüncelerimde. O varlığa, olduğunun dışında, kendini çok farklı hissettirerek, o yönde hayatına yön verdirmekle büyük zararlar verir, adeta gölgesiyle ışıktan uzak kılar. Işıktan uzaklaşan her varlık bir biçimde yanlışa düşmeye mahkumdur. Ve burada kendini kandırma olayı daha bir güç kazanır. Artık birbirini tetikleyen düşünce ve olaylar zinciri, yarattığı sanal dünyada varlığı gittikçe güçsüz bırakarak, kandırıcılığın gücüne güç katar. Bu seyir çok masum, zararsızmış gibi görünen kandırmalardan başlasa da, en küçüğünde bile meydana getirdiği ruhsal kayıp önemlidir. Kaldı ki kişi bu haliyle etrafını da aldatarak çevresi için de zararlı olmaktadır. Kişi kendini kandırmakla değil, kendi gerçeğini bilmekle sorumludur. Geleceği o gerçeğin üzerinde biçimlenecektir çünkü.
Selay Gunon
(Günceleme: 18/05/2006)
İnsana hoş gibi gelen, fakat aslında hoş olmayan bir durumdur. İnsanın bilerek gerçeklere gözünü kapatmasıdır. Soru, varlığın en az iki yönü olduğunu gösteriyor: kandıran taraf ve kandırılan taraf. Kandırmak, iğfal etmek, aldatmak, yanıltmaktır. Bu eylemde kandıran tarafın ustalığı, ikna kabiliyeti kadar, kandırılan tarafın edilgenliği rol oynuyor. Çözüm için, önce bir “kendini kandırma” durumunun fark edilmesi gerekiyor. Bu başlangıçtır. Bunu fark eden, kandıran ve kandırılan taraflarını dışardan görmeye başlamıştır. Bu soru, geçen haftanın, “yaşam sınavlarını değerlendirme” sorusunun devamı gibidir. Yani şuurun gelişmesi, kendini kandırma olayına da ışık tutacaktır. Kişi, yapması kendisine zor gelen bir işten tutun, bütün sorumluluklarını başkalarına devretmeye kadar varan kaçışları için kendini kandırma yolunu seçebilir. Kandırma olayının konusu ağırlaştıkça, kandırma olayından çıkış da zorlaşacaktır. Çünkü yer yapma ve alışkanlık söz konusudur.
Kendini kandırma, insanın Dünya’da bulunuş amacını görmekten tamamen vaz geçmesine kadar gidebilir. Bu, bir ömrün yok yere feda edilmesidir. İsraftır. Verilen imkanın kullanılmaması, yani planlarda gecikmeye sebebiyet vermektir. Tabii sorumluluğu ve ödenmesi gereken bedeli vardır. Dünyada bulunmanın doğasından gelen, bazı ebedi gerçekleri zihinde muhafaza edememek ve kısmi şuur kapalılığını zamanında aşabilmek, insanın kendini kandırma tuzağından erken kurtulmasına yardımcı olacaktır. Bunun yolu yordamı hep gösterilmiştir. Kişinin biraz gayretle gözünü açması, kendini ve çevresini dikkatlice izlemesi, hayrı için var edilmiş çözümler arasından kendisine en uygun olanını görüp almasını sağlamaya yetecektir. Bunun için, başta maddeye verdiği önemi azaltıp ikinci plana alması, en uygun yol gibi görünmektedir.
Osman Türkmenler
(Güncelleme : 20/05/2006)
Kendini kandırmak bence en basit anlatımıyla, insanların bir şekilde uyduğu, afyon niteliği taşıyan insanlığın düalite gerçeği durumudur. Ve tuhaf olan, genel olarak kendini kandıran hiç kimse bunu kabul etmez, edemez.
Kendini kandırdığını kabul edebilmek, idrak edebilmek zaten tekâmül de önemli bir ivme kazandırır insana. Ve ben diyorum ki, varoluş amacımız kendimizi kandırdığımızı idrak edebilmektir her şekliyle… Sevgiyle .
Bülent Sağlam
(Güncelleme: 30/05/2006)
|
|
|
|
|
|
<< geri |
|
|
|
|
|