Yaşadığımız Hayat

           Toplumumuzun yaygın bir hastalığı “Desinler!” diye yaşamaktır. Hani bir şey yapmak istediğinizde “El âlem ne der?” mantığının yaşama geçirilmiş şeklidir bu. Peki, ne yapalım da ne desinler? Zengin desinler, güzel desinler, hayırsever desinler, iyi insan desinler, popüler desinler, karizmatik desinler... Desinler tarzı yaşamak, kendi değerlerimizin dışında, bizim dışımızda farklı birini yaşamaktır. Rol yapmaktır bir bakıma. En büyük servetimizi, yani hayatımızı, kendimiz ve değerlerimiz için değil; başkaları için yaşamaktır.

           Desinler’in bir de karşı tarafı vardır: “Demesinler!” Tahmin edebileceğiniz gibi olumsuz özelliklerimizin başkaları tarafından keşfedilmemesi(!) isteğidir bu. Başkaları bize mutlaka bir şey diyecektir. Olumlu ya da olumsuz, gerçek ya da yakıştırma, bizim hakkımızda bir yargıya varacaklar. Fakat biz, “desinler” ile “demesinler” arasında bir yerlerde gidip gelirken; yaşam avuçlarımızın arasından uçup gitmektedir. Asıl derdimiz; “desinler” ile “demesinler”in dışında gerçek yaşama sahip çıkmak ve hayatı adam gibi yaşamaktır.

           Yaşadığımız hayat, öncelikle bizim olmalı. Yaşadığımız hayat, değerlerimize uymalı ve bizi mutlu etmeli. Arkamıza dönüp baktığımızda pişmanlık duygusunu ateşlememeli. Hırs, öfke, kıskançlık, bencillik tuzaklarından uzak olmalı. Yaşadığımız hayat, bize ve çevremize umut vermeli. Sevgi ve merhamet filizleri yeşertmeli. Bulunduğumuz atmosferi, dostluk iklimi kaplamalı. Biz yaşarken ve öldükten sonra ardımızdaki eserler, sevgi ve dostlukla dünyayı kucaklamalı. İşte bu bizim hayatımız derken, utanmadan ve sıkılmadan gururla söyleyelim. Öyle bir hayat yaşayalım ki, yaşadığımız hayatın altına çekinmeden imzamızı atalım.

Yusuf Yeşilkaya, Genç Gelişim Dergisi, Ekim 2008

02.01.2009 *ruhsalboyut.com*