Duygusal İnsan Özgür Olamaz

           Özgür olmak tamamen bilgimize ve şuurumuza, şuur ener­jimize ait bir kavramdır. Ne kadar uyanık bir şuura sahipsek, o konuyla ilgili seçme şansımız o kadar fazladır. Daha fazla seçenekler bulabiliriz. Tercih edeceğimiz materyal artabilir. Dolayısıyla, özgürlüğümüz daima rölatif kalacaktır. Bugün için düşme gösteren şuur enerjimiz, yarın o düşüşün daha da üzerine çıkacak, daha başka bir seçme imkânını bize getirecektir. O halde özgür olmak, devamlı olarak te­razi gibi bir dengelenme halinde, inişler çıkışlar içerisindedir. Çünkü insan varlığı duygusal bir varlıktır. Bütün bu inişler çıkışlarla devamlı olmak üzere alternatif bir akım eğrisi çize­riz. Normal, düz bir akımımız, belirli bir seviyeye çıkan, düz giden bir ruh halimiz yoktur.

           Bu kadar alternatife açık duygusal bir çırpınış içerisinde bulunan varlığın seçme özgürlüğünden söz etmesi mümkün değildir. Alternatifin hangi noktasında, neyi seçeceğiz? Pozitif noktasında seçtiğimizi, negatif noktasında reddedeceğiz. Sonra bir çıkış olacak; kabul edeceğiz, hemen sonra tekrar reddedeceğiz. Bir seveceğiz, bir reddedeceğiz. Bu şekil­de, ne nefretimizde sürekliyizdir, ne de sevdiğimizde. Duygusal insan hiçbir zaman özgür olmaktan bahsetmemeli­dir çünkü onu yöneten güçler onun kendi aklına, zekâsına bağlı değildirler; içgüdülerine ve arzularına bağlıdırlar. O, arzu insanıdır ve ona hâkim olan arzu bedenidir. İçgüdüleri vardır. Tepkiler verir; düşünerek cevap vermez. Kendine özgü tipik reaksiyonlar tarzında cevap verir. "Seni seveni sev, sevmeyeni sevme!" der. Duygusal insanın seç­me özgürlüğünü kullanabilmesi hemen hemen imkânsızdır.

31.03.2008 *ruhsal arşiv*