Korku ve Stres

           Korku günlük yaşamımızda her zaman hissettiğimiz bir şeydir. Sık sık stres, kaygı, endişe ve çeşitli boş, olumsuz düşünceler biçiminde ortaya çıkar. Örneğin stres 21.yüzyılın en büyük rahatsızlıklarından birisidir. Başlangıçta stres terimi sadece aşırı çalıştırılan makineler için kullanılıyordu. Giderek insanlar için de kullanılır oldu. Stresi tanımlamayı düşündüğümüzde aklımıza itme, çekme, baskı, şimdi, daha fazla, son teslim tarihi vb. şeyler gelir. Daha daha fazlasına sahip olma, daha fazlasını üretme, daha fazla yapma ve istenen sonuca zamanında ulaşamama korkusundan kaynaklanan büyük bir gerilim yaratır.

           Stresin sebebi hırs, rekabet, mevki gibi biçimleriyle alma, sahip olma, biriktirme, başkalarına üstün gelme, vb. gibi maddeci değerlerdir. Stresliyken elbette aşırı yüklenmiş oluruz. Aşırı düşünürüz, aşırı konuşuruz, aşırı tepki veririz. Bütün bunlar da hem bedeni, hem de ruhu olumsuz olarak etkiler. En kötüsü de bunun, çoğu kez kontrol edilemeyen bir alışkanlık halini almasıdır. Basit çare, durup gevşemekten ibarettir. Ama bu bir çare olarak değerlendirilmez. Hatta boşuna bir zaman kaybı olarak görülür.

           İnsanların hissettikleri çeşitli korku türleri vardır. Bunlardan bazıları: Bilinmezlik korkusu, yalnızlık korkusu, gelecek korkusu, hastalık korkusu, başkalarından korkma, başarısızlık korkusu, otorite korkusudur. Bu korku türlerinin nedenleri çoktur. Bazıları şöyledir: Hayal kırıklığı, güvensizlik, içe kapanma, tetikte olma duygusunu yaratan geçmiş deneyimler. Kişinin kendine ve başkalarına inanç duymaması. Onaylanma, ait olma, kabul edilme ihtiyacı, bunları elde etmek için stresli davranış stratejileri yaratabilir. Her şeyin olumsuz yanını görme alışkanlığı.

           Korkunun en büyük ürünlerinden biri kuşkudur. Kişi kendini kuşkuya kaptırdığında çözümlere ve cevaplara inanamaz. Bu inançsızlık öyle bir noktaya ulaşabilir ki, kişi bunların ne derece gerçek olduklarını görmeye ve denemeye bile çalışmaz. Aşırı kuşku öylesine büyük bir belirsizlik ve güvensizlik yaratır ki, kişi zihinsel ve hatta duygusal bir felç yaşar. Olumlu olmak için bir girişimin mümkün olmadığı bu durumda donup kalma ya da panik ortaya çıkar.

Derin Düşünce Yansımaları, Anthony Strano

21.05.2008 *ruhsalboyut.com*