Yeni Yıl, Kurban ve Bayram

Her yeni yıla bir başka bakarım, ardında baharı, tekrar doğuşu taşıdığı için. Doğa görünüşte rutin açılımını yaşar, yeşillenir, bir başka hareketlenir. İnsanlar önlerinde kış koşulları olsa da bilirler ki yeni bir yıl, yeni bir bahar demektir. Tabii bizim kuzey yarıküremiz için düşünüyorum bunları ve kışı, yağmuru, karı, soğuğu kucaklıyorum sevgiyle, sıcacık evimde, karnım tok, sağlıklı ve işlerim yolunda olarak.

Ya bir de dışarıda, evsiz, aç, hasta, yorgun olsaydım, yeni yıla böyle bakar, kara övgüler düzer miydim? Tabii ki hayır. Ne yeni yıl, ne bayram ilgilendirirdi beni, hatta kızardım içten içe elleri kolları armağan paketleriyle dolu, sıcak evlerine bir an önce ulaşmak isteyen insanları gördükçe. Ve bayramda bir tas sıcak çorba, omzuma dokunan şefkatli bir el için neler vermezdim. Bir parça kurban eti tenceremde kaynayabilirse eğer mutluluğun en büyüğünü yaşardım, hatırlandığım için; henüz soğumamış, bir saat önce canlı olan o güzel hayvanın ellerimde duran küçük bir parçasıyla. Oysaki her gün hatırlanabilmeliyim ki benim de bekleyeceğim, hazzına ereceğim bir bayramım olsun. Sadece o günlerde alacağım birkaç küçük yardımın minnetini yaşamamalıyım. “Neler vermezdim” diye düşüneceğim şeyler, yaşamam için gerekli olan en zaruri ihtiyaçlarım olmadan. 

         Böyle yaşayanlar, böyle düşünenler çoktur bilirim, insanlık bu çıkar savaşlarının içinde gerçek insanlığını unutmuş yaşarken. Ve üzülürüm insanca yaşamalarına fırsat verilmeyen insanlara, değişmeye yanaşmayan insanın hayvanlara yaptıklarına… Kurbanın gerçeğini düşünürüm. Gerçekten gönüller insanın kendi çıkarı için onca hayvanı katletmeye rızalı mı? Yoksa insan bu günün olması gereken şuurluluğu içinde, kurban etmesi gereken şeyin kendi yanlışları olduğunu artık fark etmeli mi? Bunu fark edemeyen bir zihin bir taraftan yanlışlarına devam ederken, bir taraftan da hayvanları sözde kazancı için, bin bir eziyetle boğazlarsa eline ne geçer. 

         Bu gün bir karar verdim, en sevdiğim, asla vazgeçemeyeceğimi düşündüğüm bir şeyi hayrım için kurban etmeye. Hayatımdan çıkarıp atacağım ve huzurlu bir şekilde hiçbir canlının yaşam hakkını elinden almadan kendi yanlışımdan kurtulacağım. Yaşadığım her bayramda kurbanım egomdan olacak. Ve bir gün, gerçekten kurban edilmeye değecek hiçbir şeyim kalmadığında, bayramı gerçekten yaşayacağım, gerçek bayramın ne olduğunu anlayarak…

Selay Gunon

(Güncelleme: 27/12/2006)