Mutluluk İçimizde Saklı
 

         İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş… Hep şikâyetçi, hep bıkkınmış… Bir gün melekler, mutluluğu saklamaya karar vermişler. “Saklayalım, zor bulsunlar. Zor buldukları için belki kıymetini bilirler.” diyerek başlamışlar tartışmaya. Sorun büyükmüş. Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü. Kimisi “Everest’in tepesine saklayalım”, “Kimisi Atlas Okyanusu’nun dibine” demiş. Tac Mahal’in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası, bir hastanenin yeni doğum odası, dondurma külahı, sigara paketi, lale bahçesi… Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş.

         Derken meleklerden biri “İçlerine saklayalım.” demiş. “Kimsenin aklına gelmez içine bakmak…” İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış… Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü… Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk. Ne başkasının ekmeğinde, ne başkasının evinde, ne de başka bir şeyde… Bu yüzden gözümüz hep içimizde olsun.

(Güncelleme: 03/03/2007)