HAFTANIN SORUSU
OKUYUCU YAZILARI

"Cesaret O'nun yolunda yürüyenlerin mükafatıdır"

sözü nasıl açıklanabilir ?

         İnsan, yaradılışının, varlığının ve amacının bilgisinde, bilincinde ve farkındalığında olsa, varlık olarak ne olduğu ve ne konumda bulunduğunu anladığında yerlere kapaklanırdı herhalde. Beraber birlikte yaşadığı taşından, toprağından, otundan hayvanına varıncaya kadar olanlar içinde kendisine tanınan büyük ayrıcalığı, bağımsızlığı, olanak ve olasılıkları ile nasıl çok özel olduğunu fark ederdi. Ona bahşedilen akıl, mantık ve şuur mekanizmaları ve bunları kullanabilme liyakatini ondan gayri bir varlık kitlesi nasıl algılar, nasıl anlardı acaba? Yaşamı toprağa çakılı kalmak olan devasa ağaçlar, bitkiler ve otlar; bireysel bağımsızlığı olmayan ve ne yaptığının bilgisi bilinci ve farkındalığı bulunmayan otomat, oradan oraya dolaşan hayvanlar...

         “Cesaret O’nun yolunda yürüyenlerin mükafatıdır”. Her türlü donanıma sahip olmasına rağmen, insan için bu ne büyük bir lütuf ve rahmet. Acaba cesur olamadığı için hangi donanımları noksan da, ilahi boyutlardan teşvik edilmekte, vaatlerde bulunulmakta ve mükâfatlandırılmak istenmektedir.

         Gerçek bir bozguncu, yıkıcı ve dejenere edici olan insan, sitemlerini düzenlerini ve nizamlarını işin içinden çıkılmaz hallere getirmesine rağmen, ilahi sistemin merhameti, rahmeti ve sevgisi olağan üstü bir durumdur. İnsanın bunu düşünmesi ve kendine bir hisse çıkarması gerekmez mi? Sürekli yakınan insan ne kendinin, ne imkânlarının ve nede yeteneklerinin farkındadır. Kadim zamanlardan bu yana yarattığı cehennem ateşi kartopu gibi büyüyerek kendisini de içine almıştır. Bir hayal ve rüya âleminde sayısız çubuklara bağlı, sayısız havuçlar peşinde dolap beygiri gibi dolanıp durmaktadır. Muhakkak oturmasından, kalkmasına, yumurta yemesinden yürümesine, koşmasından uyumasına kadar kanıksadığı, alıştığı, kabullendiği ve peşinden koştuğu her şeyi gözden geçirip hayat muhasebesini yapması elzemdir, zaruridir ve zorunludur.

          İnsan aklı, mantığı, şuuru ve ne yapma bilinci ile iradesinin iplerini eline alarak aslında çok kısa olan dünya yaşamında hiçbir kimseye ve hiçbir şeye tutsak olmadan ve de takılmadan nefes almanın, yürümenin ve deneyimlemenin bilincine varması nasıl bir huzur ve mutluluk oluştururdu acaba? İlahi sistemin mutlu ve huzurlu olmayı becerebilen insanlarına mükâfatı birde işin artısı olunca ondan sonrasını hayal etmenin sınırları zorlayacağı aşikârdır.

Orhan Yarat – 14.6.2012 *ruhsalboyut.com*

Cesaret güzel işler yapmak için duyduğumuz sevgi ve coşkudur. Cesaret aklın ve gönlün birlikteliğinden doğar. Büyük bir amaç için kendinden vazgeçmek en büyük cesarettir. Kendinden vazgeçen O’nun nezdindeki yerini görür. Daha büyük bir ödül var mı Âlemde?

Cüret ile cesareti birbirinden ayırmak gerekir. Cüret nefsin atılganlığıdır.   O’nun Emirlerine rağmen Dünyada olup bitenlere bakarsak büyük çoğunluğu akıl almaz bir cürettir.

Cesaret iyiliği, doğruluğu, bilgiyi ve sevgiyi içerir. Bu anlamda cesur davranan şuurca yükselir, o kadar ki alt şuurlardan bakınca cesaret gibi görünen durumlar o kişi için çok doğaldır.

Cesarette terk ettiğimiz şey nefsin talepleridir. Kayıp gibi görünür ama bilen için çok büyük varlıksal kazançlar vardır. Gerçek anlamda cesaret eden zaman gücü kazanır. Zaman gücü kazanan için ne endişe ne korku olmaz. Hatta yaptığı eylemin adı bize göre cesarettir, kendisi içinse sadece gerekeni yapmaktan ibarettir.

Şöyle bir örnek verilebilir: soğuk denize atlamak için cesaret gerekir. Ama atladıktan sonra artık cesaretin lafı olmaz, sadece korkmanın yersizliği anlaşılır ve yaşanır. Çünkü bedenimiz fizik olarak denizin ısısını karşılayacak ve suda batmayacak yapıda ve güçtedir. Bu yapının ve gücün ortaya çıkması ise cesur olmaya bağlıdır. Aynen bunun gibi, zamana uymak, emri yerine getirmek için bilgi ve sevgiyle “kendi”nden vazgeçmek şu anda tasavvur bile edemediğimiz varlıksal güçlerimizin ortaya çıkmasını sağlar.

İnsanlar genelde O’ndan güç isterler, ancak bunu çocukken ailesinin ona karşılıksız verdiği olanaklar gibi yani bedava bir şey gibi düşünürler. “Allah’ım bana güç ver de sigarayı bırakayım” gibi. Hâlbuki sigarayı bırakmak istediğimiz anda o güç verilmiştir. Ne var ki o, bizdeki irade, sabır, kararlılık gibi güçlerle birleştirilerek ortaya çıkan, sonuç yaratan bir güçtür.

O’, yolunda yürüyenlere sevgisiyle, çağrısıyla bilgi ve güç verir, vaatlerde bulunur, gayret içinde olanlara cesaret verir. Bu cesaret Yol’da yürüyenlere verilen ekstra bir güçtür. O’nun bize verdiği her güç bizde meknuz güçlerle birleşerek sonuç verir. Bu cesaret dediğimiz gücü kullanmak da bizdeki bir güçle yani inançla, sabırla, iradeyle, kararlılıkla birleştirilerek mümkündür. Bu güçlerin kullanılması için ikilikten kurtulmak gerekir.

Güney Haştemoğlu – 16.6.2012 *ruhsalboyut.com*