Dağdaki Vaaz

           İnsanın bir hiç olduğunu görme noktasına gelebilmesi, çok büyük çaplı bir hazırlık çalışması gerektirir ve tüm bu çalışmalar, tıpkı müritlerin dağa çıkması, tüm yorum ve tahlillerin zirveye tırmanılana kadar başlamaması durumunda olduğu gibi, önceden tahmin edilen şeylerdir.

           Dağa çıkmanın ilk göstergesi, insanın kendi hiçliğini tanımasıdır; her şey bu noktadan sonra başlar. İnsan bir şeye sahip olma -korunması gereken bir şeye, ruhsal bir servete sahip olma- illüzyonunun tutsağı olmaya devam ettiği sürece, hiçbir şeye başlayamaz. Şu nokta açığa kavuşturulmalıdır ki; burada maddî anlamda değil, ama ruhsal anlamda bir yoksulluk ve çaresizlikten bahsedilmektedir.

           İnsanın kendisine ait hiçbir şeyi yoktur, ben'i yoktur, insan uyanık değildir. İşte bu idrak noktası, bizim çalışmalarımızın eşiği, başlangıç noktasıdır. Çalışmaya başlayan herkesin başlangıç noktası, hiçbir ruhsallığa sahip olmadığının idrakidir.

           İlgimizi, ayrılmışlık duygusundan ve kaynağımıza yeniden kavuşma ihtiyacımızdan kaynaklanan özlemimize yöneltecek olursak, huzura kavuşacağımız umut noktasına ulaşırız. "Ne mutlu sabırlı ve yumuşakbaşlı olabilenlere; çünkü dünyayı miras alacak olanlar onlardır." Bu, bundan sonra gelecek olan her şeyi anlamanın anahtarıdır.

           Yeni bir dünya kurulacaktır. Dağdaki Vaaz; bu yeni dünya ile eski dünyanın terk edilip, yumuşaklık ve incelik inşa edilecek olan yeni bir dünya ile ilgilidir. Böylece her şeyin yaşama biçimimizle ilgili olduğu kolayca farkedilebilir.

Yeni Çağ Topluluğunun İhtiyaçları
J.G.Bennett - Ruh ve Madde Yayınları

(Güncelleme: 11/12/2006)