HAFTANIN SORUSU OKUYUCU YAZILARI

Akıbete Ait Konular Bilinebilir mi?

         Akıbet, nihayet, son demektir; bir bitiştir. Biz akıbete iki açıdan bakabiliriz. Birincisi, bizim kelimelerden anlayış eğilimimize yakın olanıdır ki, bu nihai sondur, her şeyin bitişidir, mutlak yok oluştur. (Aslında bizim ‘mutlak’ kavramını anlamamız da söz konusu değildir. Burada ‘benzetim’e başvurulmuştur.) Bu anlamda bizim bir bilgimiz olmayacağı gibi, hiçbir yaratılanın da bir şey bilmesi mümkün değildir. Bir Büyük Varlık bu konuda, “Biz size ve bize ne yapılacağını bilemeyiz, sadece uyup bekleriz. Uyup bekleyenlerin kazancını görmüyor musunuz?” ifadesiyle, her şeyin birden sona erişi ile ilgili olarak yaratılanların hiçbir bilgilerinin olmadığına ve olamayacağına işaret etmektedir. Gerçekten de bu konu Yaratan’a aittir ve yalnızca O’nun bilgisidir.

         Bizler ancak bize bildirilenleri ve düşünerek bulduklarımızı bilebiliyoruz. Bizim bildiklerimiz ve bileceklerimiz, ancak akıbete ikinci yani sınırlı bakış açısı olabilir. Bu dahi net değildir, görecelidir, spekülatiftir. Bu konudaki çıkarımlar, varlığın bilgi düzeyine ve zamana göre değişebilir. Burada bile perspektif çok geniştir, çok çeşitlilik arz eder. Kimileri dünyevî akıbetler hakkında bile kesin bir fikre sahip olamazken, kimileri de Dünya’yı aşan konularda oldukça gelişmiş bilgilere sahiptirler. Bu akıbet bilgileri, ‘ara son’larla, ‘nihai olmayan bitişler’le ilgilidir. Örneğin, ölüm materyalistlere ve spiritüel bilgiden uzak olanlara göre nihai bir yok oluş iken, diğerlerine göre yeni bir başlangıçtır, bir kapının kapanıp bir diğer kapının açılmasıdır. Bu bilince sahip olanlar ölüm-ötesi kavramlara inanmışlardır. Onların bu inançları bilgi ve bazen görgü ile de desteklenmiştir.

         Bizim bugünkü genel şuurluluk düzeyimizde geldiğimiz noktada, küçücük bir varlığın bulunuşundan tutun da, evrenin, evrenlerin bulunuşlarında devreler vardır, devrevî varoluşlar-yok oluşlar hüküm sürer. Bu O’nun hükmüdür. Bunlar nihai olmayan ‘sonlandırmalar’dır (ve tabii başlangıçlardır da aynı zamanda). Ama onlar bizim zaman anlayışımıza ne makro ne de mikro yönde sığmazlar. Bütün mükevvenat sürekli bir varediliş ve yok ediliş çevrimindedir. Fakat biz bu olgunun ancak dar çevremizdeki çok kısıtlı bir bölümünü gözlemleyebiliriz. Gerisi, bizim fark ediş sınırlarımızın dışında kalır, onlara nüfuz edemeyiz.

         Konuyu daha fazla uzatmamak için bu soruya cevabı şöyle toparlayabiliriz. Yanıt, bizim “akıbet” kelimesinden ne anladığımıza bağlıdır. Eğer içinde bulunduğumuz dünyevî koşulları kastediyorsak, akıbete ait konuları (kısmen) bilebiliriz. Fakat kasıt nihai son ise, cevapta ne bizim ne de bir başka yaratılmışın bu konuların bilgisinde olması mümkün değildir,

Osman Türkmenler

(Güncelleme: 07/05/2007)    

               Geçmiş yaşam ve şimdiki yaşamın ortalaması gelecek yaşamımızı belirler. Geçmiş yaşam, karmalarımız yanında, önceki yaşadığımız yılları da kapsamına alır. Bulunduğumuz devrin icapları olarak artık elimizde geçmiş yaşam ve karma yüklerimizin ağırlığını hafifletecek, yönünü değiştirecek veya ortadan kaldıracak bilgiler ve aydınlanma yolları mevcuttur. Şayet olmayacağını düşünürsek o zaman kutsal kitaplardaki öğretilerin temel anlam ve misyonları yanında göksel tebliğler ve aydınlanmanın neden ve sebeplerini anlayamayız. Nasıl ve ne şekil bir yaşam içinde olduğumuzu, makro etkilerden mikro etkilere kadar küçülen neden ve sebepleri içinde anlayacak bir bilgi ve bilinç yoğunluğu içinde olmak şarttır. İnsanın yaşamıyla birlikte önünde bulduğu şartlanmalar, dayatmalar, alıştırmalar, töreler ve kendine özel alışkanlıklar ile orantılı bir hayat tarzının çok üzerinde, dünyayı kavrayacak bir anlayış ve uyanıklık içinde olabilmekle akıbete ait konuları bilinebilme kapısı her zaman açıktır.

Orhan Yarat

(Güncelleme: 07/05/2007)