Makrodan mikroya doğru gelişim sürekli olup, bu gelişim sürecinde ise farkındalık, değişim ve gelişimle orantılı olarak artar, genişler ve kapsama alanı büyür. Varlığın evrimi ile orantılı olarak şuur alanının kapsamı genişledikçe farkındalığının bir neticesi olarak ortamın daha çok bilgisine vakıf olur. Nitekim gelişmenin bilgisine ve yaşam ortamının farkındalığına sahip olabilmek için tekâmülle orantılı olarak erdemin olması gerekir. Erdem ise sürekli bir bilmeyi, anlamayı ve öğrenmeyi çağrıştırır. Erdem olmayınca bilgi işlenmemiş ham bir maden gibidir. Kendini fark ettirmez, açmaz ve açığa çıkmaz. Şayet sırf bilgi ile olsa idi onca kutsal kitap ve öğretilerin şimdiye kadar bilincine varılarak gözle görülür bir değişim ve gelişim olurdu. Bu genel durum erdemin eksik ve noksan oluşunun en bariz örneğidir.
Aslında her şey bilgidir. Şuurca gelişme sürecinde ortamın bilgisini öğrenir, anlarız ve bilincine varırız. Bu gelişme sürecinde ortamın bilgisini fark edebilmek için erdem şarttır. Bu durum tekâmül aşamalarıyla insanda oluşan bir haslettir. Çoğumuz bu durumun farkında bile değildir. Başta bulmaca bilgilerini çözmekle, akademik bilgiyi ezberlemekle kendinde bir ayrıcalık görmekle ancak insan kendini aldatır ve zaman kaybeder. Bugün ellerimizin altında öylesine yüce bilgiler bulunmaktadır ki, insanı bir anda çok ileri boyutlara çıkaracak ve aydınlığa ulaştıracak güçtedir. Ancak biz insanlar erdemlerimiz ile doğru orantılı olarak ya farkındayızdır, ya iticiyizdir veya hiç farkında değilizdir.