Korku ve Başarısızlık

           Bütün korkular, hayatta yaşayabileceklerimizle başa çıkamama duygusundan kaynaklanır. Karşılaşacağımız her şeyle başa çıkabileceğimizi bilseydik korkmazdık. Kendimize daha fazla güvenmeli ve hayata karşı güçlü olduğumuza inanmalıyız. Korku bir bakıma faydalıdır. Bizi tehlikelerden korur. Ama bazı korkuların tek yaptığı, biz izin verirsek yaşayabileceğimiz hayatı bizden çalmaktır. Korku insanları başarıdan alıkoyan büyük bir güçtür. Korkularımız yüzünden acaba şimdiye kadar nelerden vazgeçtik?

           Eğer başaracağımızdan yüzde yüz emin olsaydık kendimize ne tür hedefler belirlerdik? Bu bize bilinçaltımızdaki başarısızlık korkusunun bizi ne kadar geride tuttuğu konusunda bir fikir verecektir. Başarısızlığa ancak başarmayı denediysek uğrayabiliriz. Başarı için başarısızlık riski göze alınmalıdır. Kaybedecek kadar büyük değilsen, kazanacak kadar da büyük değilsin. Nietzsche’nin dediği gibi ‘Uçmayı istiyorsan, düşmeyi bileceksin.’ Geçmişimizde büyük bir başarısızlığımız yoksa başarmak için ciddi bir girişimde bulunmadık demektir. Başarısızlık istemiyorsak, başarmayı da denememeliyiz. Bu durumda başarısızlık riski yoktur.

           Başarısızlık, başarmamış olmak demektir. Başka hiçbir şansım kalmadı ya da istediklerine sahip olamayacağım demek değil. İşe yaramaz bir insan olduğumuz anlamına da gelmez. Başarısızlığı kendimizle bütünleştirmeyelim. Başarısızlık bir son değil, hayat yolculuğunda aldığımız yoldur. Başarısızlık, başarı için bir şeyler yaptık ve öğrendik demektir. Hayatını boş yere harcadık demek değildir. Yeni bir başlangıç yapabiliriz demektir. Eğer bir şeyler yapmıyorsak başarısız da olamayız. Asla başaramayacağız değil, daha sabırlı olmamız gerekiyor demektir.

           Başarısızlıklarımızdan utanmayalım. Eğer böyle olsaydı, muhtemelen yeryüzündeki altı milyar insanın utanç içinde yaşıyor olması gerekirdi. Utanılması gereken bir şey olsaydı, bu amaçsız ve bir şeyi başarmayı denemeden, bir hedef uğrunda çalışmadan yaşamak olurdu. Yapabileceğimiz en büyük hata, hata yapmaktan korkmaktır. Sorunumuz aslında fazla hata yapmamız değil, yeterince hata yapmamamızdır. Kendimizi yetersiz hissedip tereddüt ederken bir başkası hata yapmakla ve bu sayede kendini geliştirmektedir.

           Nereye kadar gidebileceğimizi görmek için, fazla ileri gitmeliyiz. Yapabileceğimizin en fazlasını yapabilmek için daha fazlasını hedeflemeliyiz. Elbette hatalar veya istenmeyen sonuçlar olacaktır. Ama bunlar bizi ileriye götürebilecek birer tecrübedir. Başarısızlıklar başarının temelini oluşturacaktır. Başarının yüzde doksanı başarısızlıktır. Bizi başarılarımız değil, başarısızlıklarımız geliştirir ve güçlendirir. On başarıdan öğrenebileceğimizden daha fazlasını bir başarısızlıktan öğreniriz.

           Başarısızlığı büyütmeyelim. Bir hatayı ya da başarısızlığı felaket olarak görmeyelim. Her şeyin o an göründüğü kadar kötü olmadığını ve kalıcı olmayacağının farkında olalım. Başarısızlığın umudumuzu yok etmesine ve hayatımızı mahvetmesine izin vermeyelim. Umutsuzluğa kapılmayacağımıza, zorluklardan ve engellerden yılmayacağımıza, her zaman daha iyisi için olumlu bir tavırla ilerleyeceğimize kendinize söz verelim. İnançla, sabırla ve azimle çalışmaya devam edelim.

01.02.2009 *ruhsalboyut.com*