Öfkeye Ruhsal Açıdan Bakış

           Öfkeye psikolojik açıdan bakıldığında sorunun çözülmesi çok zor görünüyor. Her nesil, bir önceki neslin hatalarını, daha sonrakine uyguluyorsa, Ruhsal Sistemler insandan ne bekleyebilir ki... Bu noktada kabul etmemiz gereken gerçekler var. İnsanın şuurca yükselmesi doğru ve iyi eylemler içinde olmasına bağlıdır. Neyin iyi ve neyin doğru olduğunu anlayabilmek, iyi ve doğru olmayanı görmeğe, yaşamağa bağlı oluyor. Böyle düşününce gençlerin hataları deneyimlemesi gerekli oluyor.

           Her biri çocukluğunun çocuğu olan ana ve babalar, sevgi gereksinimleri zamanında karşılanmadığı için ne kendileri ne de başkaları tarafından sevilmeyen yetişkinler acı çekiyorlar. Bu acı çeken insanlara bir de gelecek neslin sorumluluğu veriliyor. Burada bir çelişki var gibi. Ancak Ruhsal Sistem sevgi açığını kapatmak üzere insanın her an yanında. Çocuklar tamamen ana babalarının sorumluluğunda olsaydı, hayatta bile kalamazlardı. Sistem her an çocukları ve yetişkinleri koruyor, yoğun bir sevgi etkisi altında tutuyor. Bütün sorun, İlahi Sevgiye açık olmak.

           İlahi sevgiye açık olmak, iyi ve doğru olanın eyleminde olmak gerçeğin bilgisini adım adım eyleme dönüştürmek demektir. Konuya iki yönden yaklaşmak gerekir; psikolojik olarak kendimizi tanımak, kendimizle yüzleşmek ve aynı zamanda Ruhsal Sistemle irtibatta kalmayı sağlayacak gerçek anlamda iyi, doğru, sevgi içinde şuurlu bir yaşam sürmek. Kalplere sevgi doğduğunda öfke bütün çetesini alır gider.

Güney Haştemoğlu – www.yaratilissevinci.tr.gg   

02.06.2008 *ruhsalboyut.com*