İnsanın aşkla yaratılmış olması, yaratılışta ona yüklenen tüm özellikler, insana bahşedilen şuurlanma emri, ışık olma nasibi, yeni bir gerçeklik yaratma izni ve gücü, bunları başarması için Hayır Sistemlerinin ona yoldaş edilmesi, düştüğü yerde kalkabilmesi için sonsuz yardım, sonsuz merhamet ve sonsuz aflar, müjdeler, nasipler, vaatler, güzellikler, sevinç, huzur ve mutluluklar ve insanın gönlünü Zat’ına taht seçen O’nun sonsuz sevgisi…

Bütün bunları düşündüğümüz zaman bizi teslimiyete, şükre, hamdetmeye yönelten, insana biçilmiş o muhteşem yer için secde etmeliyiz.

O’nun insana bildiğimiz ve bilemediğimiz lûtuflarını saymak mümkün değildir.

Öncelikle şunu anlamalıyız ki bütün bu lûtuflar insana liyakati karşılığında teslim edilecektir. Liyakat kazanılıncaya kadar bu lûtufların bir kısmı emanet olarak verilir. Örneğin zaman büyük bir lûtuftur ama teslim edilmiş değil emanet olarak verilmiştir. Akıl, can, beden, sağlık, güzellik, fiziksel ve ruhsal yeteneklerimiz, gücümüz, hayatımız, maddi ve manevi kendimizi nelere sahip sanıyorsak hepsi emanet lûtuflardır.

Hatta yaratıldık ama henüz var olmadık. “Varolma” kazanmak zorunda olduğumuz bir şuur liyakatidir. Bugünkü “varolma” halimiz kesinleşmiş değildir, emanettir. Ancak lûtufların emanet olarak verilmesini de “yerinde kullanılmadığı takdirde geri alınacağı koşuluna bağlı bir teslim” olarak düşünebiliriz. Tabii ki, sonuçları itibarile lûtfu emanet almakla, giyinip sahip olma arasında çok fark vardır.

         Emaneten de olsa teslim edilmiş olan lûtuflar bizi sorumluluk altına sokar. Her lûtuf yaratılışımızdaki esası kalp gücümüzle tezahür ettirmek içindir. 

“Ruh gücü O’nun Büyük Kudretidir! Ama kalp gücü sizin hareket noktanız, fark etme ve özleme imkânınız. Kısaca sizin için olan her şeydir. Vermeseydi onu mes’ul düşmezdiniz. Aleti var kullanan yok. Onu kullananlar boş gezmezler.”

İnsana liyakat kazandıkça teslim edilecek lûtuflar sonuçları çok geniş alanlara yayılacak olan güçler, eylemlerdir. Hak edilmeden, ehliyet kazanılmadan sahip olunması mümkün değildir. Kalbinde ikilikleri taşıyan, bilgileri anlamayan, inanmayan, O’nun yolunda yürüme gayretinde olmayan kişiler bu liyakati kazanamaz.

Çok çalışmak, gerçekten arzu etmek, birliğin önemini kavrayıp onun için kendini adamak, bilgiyi nefes alırcasına eyleme geçirerek takip etmek, tüm olayları esasta birleştirerek bir sonuca getirmek liyakati doğurur. İşte o zaman kişi “gücünü bulmaya başlar, evvelki durumundan farklı olduğunu hisseder. Düşüncelerindekileri sözlere dökmeden tatbikatına başlar. Böyle olur ki, pınarın çeşmesidir artık. Başına gelen, çeviren alır ondan. Abu hayat. İşte liyakat buna denir.”

Böyle bir güzelliğin egoya rağmen kazanılması kolay değildir. Ancak yardımcı lûtuflar da o kadar çoktur. İnsandan karşılıksız hizmeti görev olarak kabulünün istenmesi, hizmet için her türlü fırsatın ve imkânın verilmesi anlayan kişi için büyük bir lûtuftur. Çünkü insan hizmet ederken, verirken, paylaşırken O’nun Lûtufları’nı alır, giyinir.

Güney Haştemoğlu – 23.4.2012 *ruhsalboyut.com*

         Bir insan vücudunu nasıl ki hücreler bir bütün halinde tamamlarsa, insanlıkta da aynı şekilde âlemleri, kâinatları ve evrenleri tamamlar. İnsanın bir baş iki kol ve iki ayak olması dahi çok yüksek bir maksat, gaye ve ilahi bir yasanın yansıması, misali ve örneğidir. İnsan, O’nun galaksilerde, âlemlerde, kâinatlarda ve evrenlerde halifesidir ve bir gün O’nun var ettiği galaksilerde, âlemlerde, kâinatlarda ve evrenlerde sorumluluk yüklenecek, ilahi sistem nizam ve düzenleri O’nun adına idare edecektir. Onun için mikrodan makroya varlıkların O’nun tarafından hakiki insan olma yolunda kollanması, korunması ve evrimi bunun içindir.

         İnsanın varlıklar arasındaki üstünlüğü hem soyut ruhsal boyutlara hem de somut madde boyutlarına nüfus etme kabiliyetinde olmasındandır. O’nun yaratıcı enerjisini taşıma salahiyeti varlıklar içinde insana verilmiştir. İnsan bir ilahi dinamodur. Ürettiği yaratıcı enerji ile galaksileri, âlemleri, kâinatları ve evrenleri besler ve devamlılıklarını takviye eder.

         İnsanın omuzlarında aslında bütün sistem, nizam ve düzenlerin ağırlığı vardır. En büyük sorumlu varlıktır. Onun için başıboş bırakılmamıştır. Kutsal kitaplardan, tebliğlerden, önerilere kadar yoğun etki, tesir ve öğretiler ile böylesine kutsal, ulvi ve ilahi bir gelecek için hazırlanmaktadır. Elbette ki yaşadığı boyutlarda ve sonrasında eşi ve emsalini şimdilik göremediği ve göremeyeceği kutsal ve ulvi şartlara ve ortamlara hazırlanmakta olan insanın imtihanları, birçok hayatlar ve boyutlar sürecinde zor, çetin ve çileli olacaktır.

         Hakiki insan olma yolunda olup, üçüncü boyut evresinde tekâmül etmekte olan insan daha birçok üst boyutları aşmış olsa da henüz ilahi ve evrensel olarak çocukluk dönemi aşamasını geçmesi olanaksızdır. Onun için ilk aşama “Kendini Bil” öğretisinden henüz uzak olan insan cahildir, nankördür ve bozguncudur. Kendisinin bilgisinde, bilincinde ve farkındalığında olamadığı için en az şükreden ve hamd eden varlıktır. Yüreğine ve içsel sesine kulak vereceğine, maddeye, şekle ve görsel olana bakarak, kurduğu sistem, nizam ve düzenler ile yoldan sapmanın ateşini yüreğinde hissetmektedir.

         Ancak yine de insan yalnız değildir. İlahi ve evrensel bilgi ve yardımların kapıları ardına kadar kendisine açılmıştır. İlahi bir sevgi, şefkat ve koruma altındadır. Bir istediğinde bin verilmektedir. Yeter ki ilahi frekanslara insan kendi frekansını ayarlayabilsin. Şekli yorum, kanaat ve neticelere değil, içsel sesine, mana âlemine ve vicdan sesine kulak verebilsin.

Orhan Yarat – 23.4.2012 *ruhsalboyut.com*