HAFTANIN SORUSU OKUYUCU YAZILARI

İçinde olduğumuz zamanın dilini, nerelerden
çözebilmeye açık bulunuyoruz?

            Olaylar ve ona gösterilen dikkat zamanın dilini çözebilmek için en uygun fırsatlardır. Yalnız bu fırsatlar sıradan bilgi, şuurluluk, bağlama ve dikkatle değil, kişinin kendinde üst edeceği değerlerle mümkün olacaktır. Olayların geçmiş ve gelecekleri bilgi yüklüdür. Benlik değerleriyle ve yarım yamalak bilgilerle bir olayı değerlendirmeye çalışmak, yanılgıyı peşin kabul etmektir. Ve bu yanılgı zamanın dilini de anlamayı imkansız kılar. Zaman söz söylemez, ama onun yerine zamanı kullananlar söz söyler. Bu söz kaosu, zihni ve düşünceyi öylesine etkiler ki, üst değerlerle bakmayı ve dinlemeyi bilemeyen kişi bu yönden de doğru görüş içinde olamaz.

            Zamanın dili dingin bir zihin, doğru bilgi veya doğruyu eğriden ayıracak güçlü bir muhakeme sistemi eşliğinde çok daha rahat ve doğru anlaşılabilir.

            Bu demektir ki zamanın dilini çözebilmek için onun bize açık ettiği kapıları kullanmak gerek. Özetle sıralarsak; zamanın dilini çözebilmeye, şuurumuzla, dikkatimizle, bilgimizle, benlik değerlerinden uzak kalmakla -ki bu değerler uzun bir liste oluşturur- ve toplumsal şuurun kaosundan sıyrılarak, üst şuur değerlerini kullanarak açık bulunabiliriz.

Selay Gunon

(Güncelleme : 25/03/2006)

         Sürekli olarak yapılan kişisel, grupsal ve bütüne yönelik bir ruhsal yayın vardır. Bu, zamanımıza has ve ancak sezgiyle duyulabilecek yeni bir lütuf. Bir arada uğultu meydana getiren bu sesin içinden kendimize açık olan mesajlara uyumlanmayı öğrenerek, buna niyet ederek, dileğimizi bu yönde tutarak zamanın dilini algılayabiliriz.

         Medyumik vasıta, ruhsal rehberler ve yüksek benliğimizle bağlantı ile bu seslerin bir kısmına erişebiliriz. Yüksek benliğimiz kendi çok boyutlu varlığımızın Tanrısal bağ içinde olan en üst boyutudur. Rehberlerin içinde de bizzat kendi parçamız olan bir rehber vardır. Kendimizin farklı boyutlardaki parçaları her gereken anda birlikte celse yaparlar ve hayatımızın planını yeniden oluştururlar. Bu plan sadece enkarne olmadan önce yapılıp sonra öylece kalan bir plan değildir. Tecrübelerin meydana getirdiği değişimler ile yeni tecrübe talibiyetimize göre devamlı yeniden düzenlenir. 

         Bedenimizin her bir şakrası da ayrıca bir bilgi merkezidir. Bedenimizin tepkilerini ve ihtiyaçlarını, duygularımızı, kalbimizi, hallerimizi izleyerek ve dinleyerek iç sesleri işitebiliriz. Her bir hücrenin kendi yayını vardır. Bunlar birleşerek bir koro oluştururlar.

         Kitle iletişim araçları da insanlığın genel realitesini ortaya koyarlar ve aktualitenin takibi insanlık ile bağımızın önemli bir parçasıdır. Genelin durumunu ve ihtiyaçlarını bilmek, ona etki edebilmenin şartlarından biridir. Diğer bir şart da kendimizi genelin gündemine ve etkisine kaptırmadan dışardan ve sadece yeteri kadar izlemektir. Farklı bir boyuttan bakar gibi... Zaten çoğu uyutma politikası ve yavaş seyri icabı uzun uzun tekrarlardan meydana geliyor.

         Kitaplar insanların ne kadar yükselebildiklerini ve ne kadar derinliklere inebildiklerini gösterirler. Ruhsal boyuttan aktarılan kitaplar genel resmi görebilmemiz için çok önemli parçalardır ve tüm insanlara hitap ederler. Onların da gecikmeden takibi gerekir. Onların arasına gizlenmiş öyle büyük bilgiler ve sırlar vardır ki televizyon haberlerine girebilselerdi yer yerinden oynardı. Neyse ki sadece ona hazır olan şuurlara ulaşabiliyorlar. Hazır olmayanlar tarafından farkedilemiyor ya da anlaşılamıyorlar.

         Yakın çevremizde bulunan, her gün gördüğümüz kişilerin ağzından çıkan her hangi bir cümle de bize zamanın dilini ifade edebilir. İnsan organları ve algıları her an her şekilde, o izne sahip olan varlıklarca hiç sezdirilmeden görülebilen ve kullanılabilen tamamen açık bir sistemdir. Gizli kalabilecek hiçbir düşünce, duygu ya da faaliyetimiz yoktur. Üstelik devamlı kayıtları tutulmaktadır. Kendimizi henüz baştaki birkaç sayfasını okuyabildiğiniz bir metre kalınlığında bir kitap gibi düşünebiliriz. Varoluşun başından beri tüm insanlık tarihi hücrelerimizde bilgi olarak yer alıyor.

         Bir de uyanık bir bulunuşla farkedilebilecek anlık işaretler vardır: Bunlar etrafımızda bulunan her yerden gelebilir. Sessizlikteki bir çıtırtı o anda size bir işinizi hatırlatmayı amaçlayabilir. Tanımadığınız bir kişi ile bir anlık bir bakışma bizde yeni bir boyut açabilir ya da  o anda geçmişte olmuş bir olayı veya rüyayı aydınlanabilir. Farkındalığı gelişmiş bir kişi için herşey birşeyi anlatır. Başladığınız cümlenin doğal bir biçimde başka biri tarafından kesilmesi o sözü söyleyip söylememeyi düşünmemiz için bir fırsat olabilir.

         Olayların dili zamanın en aleni ifadesidir. Ancak bütünü tam ve net göremediğimiz için bu dili okumak zor ve risklidir. Basit bir etki tepki yoktur. Çok etkiler ve çok tepkiler vardır. Bilemeyeceğimiz kadar çok oluşum vardır daima. Kişisel mekanizmaların toplu realiteler ile çakışmaları vardır. Olaylar tüm boyutların işbirliği ile mükemmel bir tarz ve zamanlama ile tezahür ederler. Bunların içine azıcık girebilen bir kişi her olaya hayranlık ve şükür ile bakar.

         Tüm bu dilleri çözebilmek için insanın çok huzurlu, esnek ve süptil bir hayat tarzının olması gerekir. Sabit ve zorunlu işlerle tamamen doldurulmuş, yoğun ve dalgalı bir yaşam bizi pek kısıtlı bir ortamda ve kendini tekrarlayan seviyelerde bırakır.
    
Altan Gürol

(Güncelleme : 25/03/2006)

         Zaman konuşur mu? Evet. Hem de herkesle kendi dilinden konuşur. Ama bizim sadece, zamanın konuştuğunu bilmemiz yetmez. Onu duymaya çalışmamız da gerekir. Zira zaman bizden hep alacaklıdır,  biz ise hep ona borçluyuzdur. Borcumuzu ödemek için onun bizden ne istediğini iyi bilmeliyiz. Ayrıca, zamanın bizden istediklerini sürekli izlemek zorundayız.Çünkü gelişen zamanla beraber isteklerinin türü de değişir. Önceki borç, sonraki borçla aynı değildir. Farklıdır. Tabii bunu izleyebilmek bir seviye meselesidir. Hiçbir şeyin farkında olmayan bazılarımız, borçlarından bihaber olduğumuz gibi, üstelik kendimizin zamandan alacaklı olduğumuzu sanırız; zaman bize sağlık, servet, mutluluk vermeye mecburdur. Ama kısa sürede ayaklarımız suya erer. Olaylar, eninde sonunda zamana olan borcumuzu bize kesin ve tatsız bir biçimde hatırlatır. Fakat ne çare iş işten geçmiştir. Yani, borcumuz ödenmediği gibi, katlanarak büyümüştür de. Bu duruma düşmemek için uyanmalı, zamanı izlemeyi ve ona kulak vermeyi çok iyi öğrenmeliyiz. İşleyişten haberdar olabilmek için şart budur.

         Bize göre zamanın dilini çözmek; ne için ya da neler yapmak için burada bulunduğumuzu anlayıp, onları yapmaktır. Değişik anlatımla, sorumluluklarımızı idrak etmektir. Bunun için önce sorumluluk bilincimizin oluşmasını ve gelişmesini sağlamalıyız. Bu da tamamen bizim tekamül düzeyimize bağlı olan ve yavaş yavaş, yaşamın zorlamasıyla, sıkıntılarla öğrenilen bir şeydir. Ne acıdır ki, insanoğlunun güzel yoldan öğrenmesi çok zor olmaktadır. İllaki zorlama gerekmektedir. İrademizi gerçek anlamda yararlı olan şeyler için kullanabilmek, boş işlerle uğraşmamak, kalıcı değerlere yönelmek ve gerçek bilgiyi öğrenmek, ciddi bir çaba ile kendimizi tamamen bunlara vermekle ancak mümkün olabilmektedir. Önemli olanı önemsizlerden ayırabilmek yeteneğini kazanmak, bizi doğruya yaklaştırır. Bir deyişle, herşeyi almak için, herşeyi vermek gerekmektedir. İşte bütün bunları gerçekleştirmek, zamanın bize olan hitabını değerlendirebilmemizdir. Bunları yapabilirsek, idrak ettiğimiz sorumlulukların gereğini yerine getirmeye de başlarız. Bu demektir ki, zamanın dilini çözmeyi öğrenmiş, dediklerini uyguluyoruzdur.

Osman Türkmenler

(Güncelleme : 25/03/2006)