HAFTANIN SORUSU OKUYUCU YAZILARI

Kendini Aşma Nedir?                

           Kendini aşma, varlığın doğumla birlikte getirdiği özellik ve yetenekleri ile yaşarken elde ettiği olanak ve olasılıkların üzerinde bir aktiflik, ataklık ve hal göstermesidir. Kendini aşma dilde kolay yaşam ve fiiliyatta çok zor bir hadisedir. Nitekim hangi seviyede olursa olsun az veya çok kendini aşma adına her varlıkta gelişme potansiyeli mevcuttur.

           Ancak yaşam içinde insanın köklü ve kalıcı değişiklikler meydana getirecek kadar aşamalar yapabilmesi saygı ve hayranlık duyulacak bir husus olup her insanın kendini aşmasının da çizgi ve sınırları vardır. Pek tabii ki olağan üstü şartların olduğu bu çizgi ve sınırlar zorlandığında, başta bilgi, daha sonra akıl, mantık ve şuur gibi teçhizatla donanmış olmak gerekmektedir. Yoksa zor, çetin ve kahredici şartların insanda sigortaları attırması işten bile değildir. Onun için böylesine bir gelişmeyi varlık talep etmedikten, bilgi ve bilincine varmadıktan sonra aşama yapabilmek mümkün değildir. Çünkü bir anda karmalardan ve birçok olumsuz kabuklardan kurtulmak sıradan insanda dengelerin bozulmasına neden olur. 

           Kendini aşma aynı zamanda çok uzun soluklu sevgi, sabır ve hoşgörü meselesidir. Kendini aşan insan hidayet denilen gerçeğe ulaşmış, geçmiş yaşamlarının, çevresinin ve toplumunun olumsuz, yanlış ve gereksiz tortularından sıyrılmış olarak daha üstün bir yaşamı bilgi ve bilinciyle deneyimlemeye başlamış insan demektir. Bir yaşam içinde ikinci hayat şartlarının deneyiminde bulunmak aynı zamanda biçilmiş ömrün üstüne bir imkân olarak daha fazla uzun ömür yaşamak demektir. Onun için kendini aşarak aynı bedende ikinci hayatlarını yaşayan insanlar karma zincirlerini kırmış, tabuları yıkmış, yanlış ve eksik olanı atmış aydın insanlardır.

Orhan Yarat – 12.01.2009 *ruhsalboyut.com*

           Önce kendi’miz dediğimiz nedir? Kendimiz dediğimiz, olduğumuzu sandığımız kişiliktir; fiziki görünümü, toplumda ve dünyadaki yeri statüsü insanın kendi’m dediği aldatıcı durumdur. Bu aldanma insanın gerçek kimliğini bilmesini, anlamasını engeller. Bu aldanış yalnızca kendi’si ile de kalmaz; tüm insanları da onların kendi’si ile değerlendirir. Eski öykülerde bu konu hep vardır; kapı çalınmış, ev sahibi bakmış, fakir pejmürde biri, onu kovmuş; hâlbuki o Hızır Aleyhisselam’mış veya bir büyük zat, bir velî kişiymiş. Gerçekte bu anlayış halen dünyamıza hâkimdir. Bu nedenle insanlar öz varlıklarına ulaşmak yerine “kendi”lerini geliştirmek için var güçleriyle çalışmaktadırlar. Bütün acılar, bütün kavgalar, şunun bunun peşinde koşmalar, hayal kırıklıkları veya hiç biri devamlı olmayan sevinçler, mutluluklar, hepsi ve hepsi kendi’mizle ve etrafımızdakilerin kendi’leriyle ilgilidir. Kendi’ni bilen, herkesin kendi’ni bilir. Kendi’ni bilmek gerçek varlığını, özünü ve Yaratan’ı bilmektir. Ve kendi’ni bilmek kendi’ni aşmanın mutlak koşuludur.

           Kendi'ni aşan insan, bedenli de olsa ruhsal yaşama geçmiştir. O insan için dünyasal “kendi” ve o “kendi” ni oluşturan değerlerin hiç birinin artık önemi kalmamıştır. “Kendi”ni aşan insan başkalarıyla ve dünya ile bağlantısını ruhsallığı üzerinden kurduğu için ne gereksiz üzüntüleri ne de gereksiz sevinçleri vardır. Ne var ki kendi’ni aşmak yolun sonu değildir, kendi’ni aşanın geldiği sevgi boyutunda yeni acılar, yeni mutluluklar olacaktır. Ta ki Yokluk Âlemleri’ne kadar.

Güney Haştemoğlu – 12.01.2009 *ruhsalboyut.com*

           Kişinin kendi sınırlarını zorlaması ve varlığını genişletmesidir. Başarının ölçütü budur. Başkalarına göre önde olmak bir ölçü değildir. Evvelki kazanımlar da bugün bizi başarılı yapmazlar. Başarı şimdiye ait bir kavramdır. Dünyasal anlayışta görülen diplomayı alıp duvara asmakla ömür boyu itibar kazanmak, gerçek yolunda geçersiz bir bakıştır. Öğrenmenin ve hayata geçirmenin sonu yoktur. Kazanımlar canlı tutulmalı ve ilerlemelidir.

           Kendini aşmak, bir engelini kaldırmak, yepyeni bir yetenek geliştirmek, kullandığı zamanın verimliliğini arttırmak, yeni bir düşünceye açılmak, faaliyetlerin alanlarının çeşitlenmesi gibi önemli değişimlerle seviye kazanmaktır. Rekabetimizin başkalarıyla olmadığını farketmek, bakışımızı ve dikkatimizi kendi üzerimizde tutmayı, ilerleme için gereken dürtüyü içte yakalamayı gerektirir. Bu nokta iyi anlaşıldığında kişi için geçici ve temelsiz başarıların yerini sürekli başarılar alır.

           Kendini aşmak, egoyu aşmak olarak düşünüldüğünde egoya hâkim olmayı, hiçbir konuda kendimizi egoya kaptırmamayı, egosal alışkanlıkların hükümranlığından ve işgalinden kurtulmayı anlayabiliriz. Bu egonun yok olması değil kontrol altında tutulmasıdır. Erdem ile başarılacak olan çok mühim bir safhadır. Zira insanlığın gelişim basamaklarını, egosal yaşayan, egosuyla mücadele eden, egosunu aşmayı başarmış olan şeklinde görmemiz mümkündür.

Altan Gürol - 13.01.2009 *ruhsalboyut.com*

           İnsan kendisi olamadığı, yani gerçek insan olamadığı hal ile kendisini aşamaz. Gerçek insan olmak ise akıl-gönül bağını oluşturmuş, hayatını doğru bir şekilde geçirmek ve yaşamakla olabilecektir. Sevmeyi ve sevginin gerçek tarafını öğrenebilmek üzere geldiğimiz bu dünyada, sevgi ile endirek ilişkili maddi birçok durum, başarı ve gerçeklik gibi anlaşılmaktadır. Dünyada yapılan işler ve başarılar, maddi kazanımlar büyük bir iştah ve ilgi görmektedir... Hem o işlerle uğraşanlar hem de onların benzeri başarılar ve işlerle ilgili olanlar tarafından maalesef bu yönde algınlanmakta ve değer verilmektedir.

           Şu anki dünya düzeni ve insan eliyle yaratılmış sistemler egonun dengesiziği ve fazlalığı yüzünden gerçek sevgiyi bizden uzak tutmak üzere adeta ego imparatatorluklarına dönmüştür. İçerisinde yaşadığımız, hırs ve tutkulu bir bağımlılık yaratan, özünde büyük bir yanlış ve kandırmacalar sistemi olan sosyo ekonomik sistemde, sisteme entegre yaşayan insanlığın en büyük problemi koşullu olan sevgiyi bu yanlış ve bozuk düzenin bir parçası olarak, tamamen egosal olarak kabul edip yaşamasıdır. Daha hassas ve ince olanlar ise bu düzende kaybolma eğilimindedirler. Düzen kendisine uymayanı yok eder.

           Hal bu iken kendini aşmak; var olanı var edenden ötürü sevebilmeyi gerektirir, yalancı dünya sistemine rağmen kalın perdelerin arasından süzülen gerçeklik ışığını seçebilmeyi, kalbinin sesiyle aklını gönlünde eritebilmeyi gerektirir.

Volkan Topaloğlu – 14.01.2009 *ruhsalboyut.com*

           Kendini aşma kişinin kendisi ile hesaplaşmasıdır. Bunu göze alabilen de pek azdır. Kolay değil, çok zor olduğundan. Herkesin kendine mahsus bir yorumu vardır, yanlışlarını sorgulamaya başlayanlar da zaman zaman kaçışlar vazgeçişler yaşarlar. Böylece de yakıcı bir boşluğa düşmek, çelişkiler altında ezilmek kaçınılmaz hale gelir. Gene de bir süre sonra içsel dürtü ve arayışlar ve de yeni umutlar kişiyi tekrar kendi üzerinde çalışmaya iter. Diğer insanların bunu anlaması aslında paylaşmaktır.

           Kendini aşamayan bunun için çaba harcamayan, akıl tutulmasına uğramış ezbere yaşayanlardır. Genelde insan pek çok şeyi görmek, yapmak, denemek, bilmek arzusuyla doludur. Hep daha fazlanın peşindedir de, bu bilgi biriktirip dünyasal, egosal tatminler olmaktan öte bir anlam taşımaz ve maalesef sevgiden, içsellikten uzaktır ve de işte dünyanın bugünkü acıklı halidir.

           Kendini aşan; kararlarını an içinde alan, daha önce göremediğini görüp, anlayamadığını anlayıp, fark edemediğini farkedip, hissemediğini hissedip, bağımlılığından kurtulup, adım atamazken koşmaya hatta uçmaya başlayıp hemen uygulamaya geçendir.

Günal Gölhan – 16.01.2009 *ruhsalboyut.com*

           Kendimiz dışında olabilmek, belli bir şuur seviyesinde olabilmeye bağlıdır. Bizler madde deneyimi için de buradayız. Dünyamıza doğduğumuz günden bu yana, etrafımızda olup biteni algılamamız yönünde, değişik tecrübelerden geçtik, geçirildik. Geçirdiğimiz tecrübeler, bizlerin olgunlaşması yönünde atacağı adımların başlangıçları oldu. Her birimiz görevlileriz, hizmetlileriz. Yeteneklerimizin bilinir olması, bizleri kendini aşma, olgunlaşma yönünde çalışmaya iten, yegâne gereçler olduğunun da bilincine varmamızı sağlar. Bilincine vardığımız her yanımız, bizim sorumlu tutulduğumuz yanımızdır. Sorumluluğunu hissettiğimiz her konu için çalışarak, bir önceki yanlışların yapılmamasını sağlamalıyız. Bir önceki yanlışlardan sıyrılmamız, bizi tutan eski bizden de sıyrılmamız demektir.