Bir Dost

           Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği

           bir dostu olmalı insanın,
           "Nereden çıktın bu vakitte" dememeli,

           Bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
           "Gözünün dilini" bilmeli;

           dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı
           Arka bahçede varlığını sezdirmeden,

           mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi

           köklenmeli hayatında;
           Sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin.

           İhtiyaç duyduğunda gidip

           müşfik gövdesine yaslanabilmeli,

           kovuklarına saklanabilmelisin.
           Kucaklamalı seni güvenli kolları,
           dalları bitkin başına omuz,

           yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı.

           En mahrem sırlarını verebilmeli,

           en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin;
           Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
           Onca dalkavuk arasında bir tek o,

           sözünü edip bükmeden söylemeli,

           yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
           Alkışlandığında değil sadece,

           asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
           Övmeli Âlem içinde, baş başayken sövmeli
           ve sen öyle güvenmelisin ki ona,
           övdüğünde de sövdüğünde de...
           bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,

           "hak ettim" diyebilmelisin.
           Teklifsiz kefili olmalı hatalarının;

           günahlarının yegane şahidi
           Seni senden iyi bilen,

           sana senden çok güvenen bir sırdaş
           Gözbebekleri bulutlandığında

           yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
           Ve sen ağladığında,

           onun gözünden gelmeli yaş.

              Can Dündar

25.08.2008 *ruhsalboyut.com*